Wyszukaj w treści serwisu:

Ładuję wyszukiwarkę

 

 

Informator

Komisji Naukowej Izby Notarialnej w Łodzi

nr  3,4,5/2015

(70,71,72)

 

 

W tym miejscu miał się pojawić wstęp, w którym zespół redakcyjny Krótkiego Informatora Notarialnego, popularnie zwanego KIN-em, wita się z Koleżankami                    i Kolegami w nowej odsłonie. Niemniej jednak wydarzenia ostatnich dni,  zmusiły mnie do głębokiej refleksji nad pozycją naszego zawodu w hierarchii zawodów prawniczych. Oto bowiem najbogatsza instytucja nie tylko w naszym państwie, zwraca się do poszczególnych notariuszy w bezpardonowy i beznamiętny sposób z propozycją „współpracy”, gdyż Trybunał Konstytucyjny śmiał zakwestionować prawo tej instytucji do poddawania egzekucji komorniczej jej klientów. Do tego miejsca wszystko jeszcze rozumiem, ale im więcej wsłuchiwałem się w słowa urzędniczki, która niczym beznamiętna maszyna składała mi ofertę współpracy, tym bardziej mój organizm wprowadzał się w stan szoku emocjonalnego. Treść owej propozycji jest chyba wszystkim znana, więc nie będę jej przytaczał, skupiając się na najważniejszych momentach tej upokarzającej dla nas propozycji.

Zacznijmy od uzmysłowienia sobie, kto się do nas zwraca z tą propozycją. Jak wspomniałem wyżej - najbogatsza instytucja w państwie. Zmieniając terminologię na historyczną – Wielki Oligarcha – Magnat nad Magnaty. Wracając do naszych czasów, spodziewać się wiec by należało jakiejś klasy, czyli inaczej odpowiedniego poziomu dyskusji. Nic bardziej mylnego. Zgodnie z osiemnastowieczną tradycją, z drugiej strony telefonu wzniosły, pański ton informuje nas, że niniejszym składa propozycję jedną, jedyną i jeśli się szybko nie zdecydujemy, to gorzko pożałujemy, bo jak inaczej odebrać słowa: „tylko prosimy o szybką decyzję, bo my nie mamy czasu (...)”. Oczywiście słowa te wydarłem z kontekstu, nie mniej jednak one padły.

Teraz musimy uzmysłowić sobie, w jakich okolicznościach Bank PKO BP do nas się odzywa. Otóż miedzy Krajową Radą Notarialną a przedstawicielami banków polskich (?), toczą się rozmowy na temat jakiejś rozsądnej stawki notarialnej za nasze usługi tak, by rozłożyć pracę na wiele kancelarii i za w miarę godziwe pieniądze oraz żeby zniwelować niezdrową konkurencję. Bank PKO BP o nich wie, ale nie zamierza czekać na zakończenie rozmów. Wykorzystując trudną sytuację na rynku                                i zwielokrotnioną liczbę notariuszy, z których wielu przepycha się łokciami, by zarobić na utrzymanie kancelarii, a potem rodziny, Bank niczym bogaty Oligarcha, rzuca                 w środowisko rejentów marnego srebrnika, patrząc, kto po niego pierwszy na czworakach dopełznie. Wszystko po to, by uczestniczącym w rozmowach powiedzieć: „my już nie potrzebujemy żadnych ustaleń, znaleźliśmy już „Chińczyków” i jeszcze nam dziękują!”. Bo jak inaczej nazwać tych przedstawicieli naszego środowiska, którzy na taką propozycję przystaną? Ci którzy zgodzą się na taką propozycję mamieni są truizmami bankowymi typu: „my mamy nasze wzory, będzie pan/pani otrzymywać gotowca i będzie pan/Pani tylko się podpisywać”. Monolog wyuczonej roli urzędniczki bankowej kończy się słowami: „czy zatem godzi się pan na zryczałtowaną opłatę notarialną w wysokości 150,00 (sto pięćdziesiąt) złotych od aktu?; czy od jutra możemy kierować do pana klientów, POLECAJĄC i REKOMENDUJĄC pańską kancelarię?

No i tu przesadziła. Beznamiętnej urzędniczce udało się wyprowadzić mnie                 z równowagi. Nieco podniesionym tonem zapytałem retorycznie, czy wie o toczących się rozmowach z KRN? Czy zdaje sobie sprawę, iż jest to proponowanie wejścia w układ  zmowy cenowej, nadającej się do zgłoszenia do UOKiKu? A to polecanie                                 i rekomendacja to co? Łapówka? Bo nic innego nie przychodzi mi do głowy. No i chyba najważniejsze: jako kogo ten bank ma mnie polecać?, jako najtańszego wyrobnika? Bo na pewno nie jako Rejenta, szanującego siebie, klientów i swoją pracę, a słowa najtańszy i najlepszy nie idą ze sobą w parze.

Marnie oceniają naszą pracę i przygotowanie zawodowe te banki, skoro ich zdaniem wystawiamy tylko gotowce. Zapytałem jeszcze, czy odpowiedzialność, za dajmy na to -800.000,- złotych też bank weźmie na siebie? Tu niestety nie dostałem odpowiedzi, bo chyba nikt urzędniczki bankowej na taką bezczelność notariusza – pismaka nie przygotował.

Rzuciłem słuchawką zadowolony ze swej wyidealizowanej postawy, tylko…po co? Chińczycy u nas na pewno się znajdą, marząc o zalewie aktów z zaprzyjaźnionego banku. Co jednak w sytuacji, gdy Chińczyków będzie zbyt wielu? Ano o tym już nie myślą. Nie pomyślą, że jeśli będzie ich kilku lub kilkunastu, o górach złota nie będzie mowy. Raz na jakiś czas dostaną klienta, który przyjdzie do „najtańszego notariusza bankowego”. Wiedzieć on także będzie, że z tym notariuszem to warto się targować, bo każdą czynność zrobi za 10% stawki notarialnej. A co z młodymi adeptami naszego zawodu? Znakomita większość jeszcze przed egzaminem notarialnym chodzi spuchnięta z dumy, jaki to nobliwy zawód będzie wykonywać. Niestety, podstaw do takiej postawy nie widzę, zważywszy na fakt, iż za chwilę staniemy się pośmiewiskiem dla całej braci prawniczej.

Pomijam już sytuację, że bezstronność takiego notariusza – Chińczyka, musi budzić wątpliwość. W sytuacji sprawy sądowej łatwo będzie dowieść, że jedyne, co                    w akcie było bezstronne, to Koszty, Wypisy i Pobrano – czyli to, co notariusz dodał od siebie. Bo trudno dyskutować z Oligarchą o treści aktu, klęcząc przed nim na kolanach, jak żebrak. Chińczyk nie pomyśli też o odpowiedzialności, zadowolony, że dostał przecież sprawdzonego „gotowca”, no i jest ubezpieczony! Gdy tymczasem tak naprawdę, to oświadczenia o poddaniu się egzekucji są jednymi z najtrudniejszych               w naszej profesji, o czym często zapominamy. Najdrobniejszy błąd może źle się dla nas skończyć, zaś ubezpieczyciel nie jest od tego, by tylko wypłacać odszkodowania, o czym nie wszyscy wiedzą. I co wtedy? Wtedy trzeba będzie się zwrócić do adwokata, który na pewno za 150,-  złotych takiej sprawy Chińczykowi nie poprowadzi.

                                                                             

Waldemar Jeziorski

 

I.

AKTY PRAWNE WCHODZĄCE W ŻYCIE

 

PRAWO O AKTACH STANU CYWILNEGO

 

Dnia 1 marca 2015 roku weszła w życie ustawa z dnia 28 listopada             2014 r. - Prawo o aktach stanu cywilnego, która zastąpiła ustawę z dnia                   29 września 1986 r. – Prawo o aktach stanu cywilnego. Mocą nowej ustawy wprowadzono rejestr stanu cywilnego, który jest prowadzony przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, w systemie teleinformatycznym, a odpisy i zaświadczenie z tego rejestru wydaje kierownik urzędu stanu cywilnego. Akt stanu cywilnego sporządzony w księdze stanu cywilnego prowadzonej na podstawie przepisów dotychczasowych, przechowywanej przez kierownika urzędu stanu cywilnego, podlega przeniesieniu do rejestru stanu cywilnego. Zmianie uległ wygląd odpisów aktów stanu cywilnego, których wzory zostały określone w rozporządzeniu ministra spraw wewnętrznych z dnia 29 stycznia 2015 r. w sprawie wzorów dokumentów wydawanych z zakresu rejestracji stanu cywilnego.

 

EWIDENCJA LUDNOŚCI I DOWODY OSOBISTE

 

Dnia 1 marca 2015 roku weszły w życie: ustawa z dnia 24 września       2010 r. o ewidencji ludności oraz ustawa z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych, a utraciła moc ustawa z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych. W ustawie z dnia 24 września 2010 r.                     o ewidencji ludności pozostał obowiązek meldunkowy. Mocą tej ustawy osoby i jednostki organizacyjne, które wykażą interes prawny, są zwolnione z opłat w przypadku udostępniania z rejestru mieszkańców oraz rejestru PESEL danych niezbędnych do sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia. Zgodnie z ustawą z dnia 6 sierpnia 2010 r. o dowodach osobistych zmieniły się dane zamieszczane w dowodzie osobistym oraz został wprowadzony nowy wzór dowodu osobistego. Nowe dowody osobiste nie zawierają danych dotyczących adresu zameldowania, wzrostu, koloru oczu oraz podpisu posiadacza. Dowody osobiste wydane przed dniem 1 marca 2015 r. zachowują ważność do upływu terminów w nich określonych.

 

OD LIPCA E-ADMINISTRACJA SPRAWNA I PROSTSZA

 

Od 1 lipca 2015 roku zostanie uruchomiona nowa poprawiona wersja platformy internetowej pod nazwą  „epuap”. Profil zaufany na epuap, czyli sposób uwierzytelnienia użytkownika, który pozwoli załatwiać obywatelom wiele spraw urzędowych, nie tylko w Polsce, ale w całej UE. System jest zintegrowany z ministerstwami, jednostkami samorządu terytorialnego i innymi urzędami oferującymi usługi dla ludności, które będzie można za jej pomocą załatwić przez internet. Nowy profil zaufany to bezpłatne narzędzie do potwierdzania tożsamości przy załatwianiu spraw administracyjnych przez internet, który ma m.in. stanowić alternatywę dla bezpiecznego podpisu elektronicznego. Docelowo profil zaufany ma służyć nie tylko do logowania się do epuapu, ale także innych państwowych systemów, które działają poza platformą. Nowy profil będzie spełniać wyższe standardy bezpieczeństwa.  Stanowi on projektu dostosowania polskiej infrastruktury informatycznej przed wejściem w życie rozporządzenia UE, dotyczącego metod uwierzytelniania obywatela (eIDAS) - czyli wspólnego europejskiego podpisu elektronicznego. Od lipca przez ePUAP załatwimy kilkanaście usług, takich jak: wniosek o wydanie dowodu osobistego, wniosek o sprawdzenie czy dowód osobisty jest unieważniony, wniosek o wydanie dowodu rejestracyjnego pojazdu, wniosek o wydanie Europejskiej Karty Ubezpieczenia Zdrowotnego, zawiadomienie o zbyciu pojazdu, wniosek o wydanie prawa jazdy, wniosek o usunięcie drzew i krzewów, wniosek o wpisanie wyborcy do rejestru wyborców, zgłoszenie utraty lub uszkodzenia dowodu osobistego, wniosek o wydanie odpisu aktu stanu cywilnego, wniosek o wydanie zaświadczenia o stanie cywilnym, wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej oraz interpretacji ogólnej, zgłoszenie powołania administratora bezpieczeństwa informacji do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych i zgłoszenie odwołania administratora bezpieczeństwa informacji do rejestracji Generalnemu Inspektorowi Ochrony Danych Osobowych. (PAP)

 

ŚWIADECTWO CHARAKTERYSTYKI ENERGETYCZNEJ

 

Dnia 9 marca 2015 roku weszła w życie ustawa z dnia 29 sierpnia 2014 r. o charakterystyce energetycznej budynków regulująca kwestie świadectw charakterystyki energetycznej.  Mocą ustawy wprowadzono między innymi obowiązek właściciela budynku lub części budynku lub osoby, której przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu przekazania nabywcy świadectwa charakterystyki energetycznej – przy zawarciu umowy sprzedaży albo zbycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, a w przypadku gdy zbywca nie wywiąże się z tego obowiązku, nabywca może, po spełnieniu określonych warunków i upływie terminów, zlecić sporządzenie świadectwa charakterystyki energetycznej na koszt zbywcy. Nabywca nie może zrzec się przysługującego mu prawa do wezwania pisemnie zbywcy do wywiązania się z obowiązku przekazania świadectwa charakterystyki energetycznej. Świadectwo charakterystyki energetycznej ważne jest 10 lat. W związku z wprowadzeniem powołanej ustawy w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane uchylono przepisy dotyczące świadectwa charakterystyki energetycznej.

 

WYREJSTROWANIE SPÓŁEK Z KRS

 

Firmy, które zaniedbały obowiązki aktualizacji danych oraz publikacji sprawozdań finansowych w rejestrze KRS muszą wywiązać się z nich do dnia 1 lipca 2015 roku i jeśli zaniechają tego obowiązku zostaną wyrejestrowane przez sąd rejestracyjny bez konieczności przeprowadzania postępowania likwidacyjnego. Spółki nieprzerejestrowane mają czas na przerejestrowania do końca 2015 roku. Skarb Państwa nabędzie nieodpłatnie majątek likwidowanych przedsiębiorstw. po 1 lipca 2015 r. Spośród 385.000 firm zarejestrowanych w KRS około 95.000 zagrożonych jest wyrejestrowaniem.

 

 

NOWE PRAWO RESTRUKTURYZACYJNE

 

Sejm uchwalił projekt ustawy Prawo restrukturyzacyjne, która w założeniu oprócz zaspokojenia wierzycieli ma na celu ratowanie firmy i pozostawienie jej w obrocie gospodarczym. Akt zawiera nowelizację Prawa upadłościowego i naprawczego, które ma się stać regulacją dotyczącą wyłącznie procesów likwidacyjnych. Regulacja zakłada utworzenie bezpłatnego internetowego Centralnego Rejestru Restrukturyzacji i Upadłości, który będzie zawierał m.in. wyszukiwarkę prowadzonych spraw upadłościowych, wykaz syndyków i biegłych. W rejestrze będą znajdowały się ponadto informacje o wszystkich postępowaniach upadłościowych i restrukturyzacyjnych. Znajdą się w nim także wzory pism i formularzy, wymagane w trakcie postępowania. Informacje umieszczane w rejestrze nie będą już publikowane w Monitorze Sądowym i Gospodarczym, a także w prasie lokalnej.

Zdolność restrukturyzacyjną będą mieli wszyscy przedsiębiorcy, przy czym firmy podlegające restrukturyzacji będą mogły skorzystać wedle swoich potrzeb z czterech procedur restrukturyzacyjnych:

  • zatwierdzenie układu,
  • przyspieszonego postępowania układowego,
  • postępowania układowego i
  • postępowania sanacyjnego.

Większość przepisów ustawy wchodzi w życie 1 stycznia 2016 r.

 

TEKSTY JEDNOLITE

W ostatnim czasie został opublikowany między innymi tekst jednolity:

- ustawy z dnia 24 września 2010 r. o ewidencji ludności – Dz. U. 2015 r. poz. 388,

- ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne – Dz. U. 2015 r. poz. 520,

- ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – Dz. U. 2015 r. poz. 613,

- ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy – Dz. U. 2015 r. poz. 583,

- ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych – Dz. U. 2015 r. poz. 626. Jest nowy tekst jednolity ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych uwzględnia zmiany wprowadzone:

1) ustawą z dnia 6 sierpnia 2010 r. o zmianie ustawy o szczególnych zasadach odbudowy, remontów i rozbiórek obiektów budowlanych zniszczonych lub uszkodzonych w wyniku działania żywiołu oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 149, poz. 996),

2) ustawą z dnia 29 października 2010 r. o rezerwach strategicznych (Dz. U. Nr 229, poz. 1496),

3) ustawą z dnia 22 stycznia 2015 r. o zmianie ustawy o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego w latach 2008-2015 oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 143)

oraz zmiany wynikające z przepisów ogłoszonych przed dniem 17 kwietnia 2015 r.

Ogłoszenie tekstu jednolitego nie powoduje zmiany treści normatywnej ustawy.

 

 

II.

 

PROJEKTY AKTÓW PRAWNYCH

 

PROJEKT NOWELIZACJI USTAWY O GOSPODARCE NIERUCHOMOŚCIAMI - GUS PODA WSKAŹNIKI CEN NIERUCHOMOŚCI

 

Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju przygotowało projekt nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami zakładający usprawnienie pozyskiwania danych z rynku oraz ogłaszanie przez GUS wskaźników zmian cen na rynku nieruchomości. Obecnie ustawą zajmie się rząd. Regulacje komisji Unii Europejskiej wymagają raportów składanych do Eurostat - unijnego urzędu statystycznego na temat kwartalnych wskaźników zmian lokali mieszkalnych. Zgodnie z nowelą prezes GUS będzie przed zakończeniem kwartału ogłaszał  wskaźniki zmian cen nieruchomości w poszczególnych województwach dla wszystkich rodzajów nieruchomości.

 

PROJEKT NOWELIZACJI USTAWY O POMOCY PAŃSTWA W NABYCIU PIERWSZEGO MIESZKANIA PRZEZ MŁODYCH LUDZI

 

Propozycja zmian ustawy promuje pakiet rozwiązań prorodzinnych, w tym ułatwiających kupno mieszkania osobom lub rodzinom z trójką dzieci.

  • zniknie limit 35 lat dla rodzin i osób samotnych z co najmniej 3 dzieci,
  • do 20 % tzw. wartości odtworzeniowej mieszkania wzrośnie finansowe wsparcie państwa dla rodzin lub osób z 2 dzieci,
  • do 30 %. tzw. wartości odtworzeniowej mieszkania wzrośnie finansowe wsparcie państwa dla rodzin lub osób z 3 dzieci.

Realizacja programu Mieszkanie dla Młodych potrwa do 2018 roku. Ustawa budżetowa przewiduje w każdym roku inny limit środków na wypłatę dofinansowań. Tegoroczny limit wynosi 715 mln zł, z czego wykorzystano już ok. 22 proc., licząc na podstawie złożonych na ten rok wniosków.

 

 

PRACE NAD USTAWĄ O RENCIE DOŻYWOTNIEJ

 

Nowy projekt ustawy ministerstwa gospodarki, po uwzględnieniu uwag KNF trafi do rządu. Opracowano zakres nadzoru KNF, przy czym trzeba ustalić narzędzia sprawowania kontroli jak np. przeprowadzanie inspekcji, obowiązek przekazywania do nadzoru kwartalnych sprawozdań, czy zatwierdzanie kandydatów na prezesa i członka zarządu. KNF zakłada, że oferty dożywotnich świadczeń pieniężnych w zamian za przeniesienie własności nieruchomości prowadzić powinny zakłady ubezpieczeniowe, jednak nie są one tym zbytnio zainteresowane w przeciwieństwie do funduszy hipotecznych, które chcą zostać objęte nadzorem KNF. Nowela wprowadzi nowe elementy kontrolne co do wymagań firm mających oferować rentę dożywotnią:

  • kapitał zakładowy wynoszący co najmniej 2 mln euro,
  • rękojmia zarządu,
  • nowa instytucja finansowa funduszy hipotecznych podobna do banków i zakładów ubezpieczeń

W przypadku renty dożywotniej:

  • świadczenie otrzymuje się dożywotnio,
  • moment przeniesienia własności nieruchomości następuje w dniu podpisania umowy, własność nieruchomości przechodzi na fundusz, ale senior ma prawo korzystać z tego mieszkania bądź domu.

 

NOWELA WS. ODPOWIEDZIALNOŚCI ZA DŁUGI SPADKOWE

 

W dniu 5 marca 2015 r. Senat zaproponował poprawki do nowelizacji prawa cywilnego dotyczącej odpowiedzialności za długi spadkowe w zakresie:

·         uzupełnienia zasad rozliczeń między spadkobiercami i zapisobiorcami windykacyjnymi z tytułu ich solidarnej odpowiedzialności za zapłacone długi spadkowe o wartości ustalonej w wykazie inwentarza,

·         upoważnienia komornika do podjęcia działań mających na celu ochronę ruchomości należącej do spadku, w sytuacji ryzyka jakiegokolwiek naruszenia tej ruchomości przed zastosowaniem środka zabezpieczenia,

  • co do zasady odpowiedzialności za długi zmarłego tylko do wysokości przejętego majątku,

·         przyjęcia spadku wprost kub odrzucenia w formie oświadczenia,

  • zmiany zasad ustalania stanu majątku spadkowego - spadkobiercy sami będą mogli składać - w sądzie lub u notariusza - wykaz inwentarza, według wzoru ustalonego przez ministra sprawiedliwości,
  • wprowadzenia do ustawy części regulacji zawartych obecnie w rozporządzeniach (kwestie nadzoru sądu nad organami wykonującymi czynności zabezpieczenia spadku oraz przepisów o postępowaniu w przedmiocie zabezpieczenia spadku i sporządzenia spisu inwentarza),
  • realizacji wyroków Europejskiego Trybunału Praw Człowieka to jest wyłączenie spod egzekucji, prowadzonej na rzecz Skarbu Państwa, sum przyznanych na mocy orzeczeń ETPC tytułem zadośćuczynienia.

Istotę planowanej zmiany pozytywnie oceniały m.in. Stowarzyszenie Sędziów Polskich "Iustitia" i Krajowa Rada Notarialna, które wskazywały konieczność uregulowania przepisów co do wykazów inwentarza oraz przeprowadzenia akcji informacyjnej społeczeństwa. Ustawa zawiera półroczne vacatio legis

 

SPRAWDZENIE ZDOLNOŚCI KREDYTOWEJ KLIENTA W BAZACH DANYCH BĘDZIE OBOWIĄZKIEM BANKU

 

Ministerstwo Finansów przygotowało projekt założeń projektu ustawy o kredytach związanych z nieruchomościami. Ustawa ma dostosować przepisy do standardów unijnych to jest zakłada dostęp do ogólnopolskich baz danych dla zagranicznych podmiotów udzielających pożyczek celem zrównania ich uprawnień z instytucjami krajowymi. Nowela regulująca udzielanie kredytów hipotecznych nie przyzna natomiast pośrednikom kredytowym uprawnień w tym zakresie.

 

UPRAWNIENIA WSPÓLNOTOWE WSPÓŁWŁAŚCICIELI HAL GARAŻOWYCH

 

Przygotowywany przez sejm projekt nowelizacji ustawy o własności lokali zakłada przyznanie prawa głosu współwłaścicielom hal garażowych we wspólnocie na równi z właścicielami mieszkań. Zmiany dotyczą współwłaścicieli hal w budynkach mieszkalnych, w których mieszczą się stanowiska garażowe. Obecnie współwłaściciele garażu wielostanowiskowego są tzw. zbiorowym właścicielem i zbiorowym członkiem wspólnoty mieszkaniowej co często uniemożliwia prawidłowe funkcjonowanie wspólnot i ich udział we wspólnocie jako współwłaścicieli garażu jest wyłączony w głosowaniu. Projekt zakłada, że:

  • współwłaściciele będą mogli brać udział w podejmowaniu uchwał przez wspólnotę i mieć wpływ na jej finanse,
  • współwłaściciele będą mieć prawo głosu nad uchwałami w sprawie przyjęcia sprawozdania zarządu wspólnoty i będą realizować swe uprawnienia kontroli zarządu,
  • współwłaściciele będą mieli obowiązek partycypacji w kosztach wspólnoty w zakresie wielkości udziału we współwłasności garażu i całej nieruchomości,
  • zachowana zostanie zasada, że jeden lokal ma jeden głos na zebraniu wspólnoty, bez względu na to, czy jest to garaż, który ma wielu współwłaścicieli, czy lokal, który ma jednego właściciela,
  • by brać udział w głosowaniach wspólnoty współwłaściciele garaży będą musieli ustanowić swojego pełnomocnika zwykłą większością głosów.

 

ZMIANY W PRAWIE SPADKOWYM

 

Prezydent w dniu 1 kwietnia 2015 r. podpisał ustawę z dnia 20 marca 2015 r. o zmianie ustawy – Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw, opublikowaną w dniu 17 kwietnia 2015 r. w Dzienniku Ustaw pod pozycją 539.  Nowela wejdzie w życie po upływie 6 miesięcy od dnia ogłoszenia. Nowelizacja: 

  • zmienia zasadę dotyczącą przyjęcia spadku w razie milczenia spadkobierców. Podstawowym sposobem dziedziczenia będzie przyjęcie spadku z tzw. dobrodziejstwem inwentarza.
  • modyfikuje przepisy dotyczące zabezpieczenia spadku, wprowadza możliwość skorzystania z prywatnego spisu inwentarza.
  • poszerza krąg osób, które mogą zostać ustanowione pełnomocnikami i będą to również inni krewni strony, w szczególności dziadkowie,
  • nowelizuje ustawę o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, regulującą pokrywanie z majątku spadkowego kosztów sądowych związanych z zabezpieczeniem spadku oraz spisem inwentarza,
  • likwiduje testament ustny,
  • wprowadza wspólne testamenty małżonków, którzy będą w nich mogli ustanowić spadkobiercami siebie nawzajem, jak i inne osoby i każdy będzie mógł taki testament odwołać i napisać swój własny, zaś w razie rozwodu lub separacji – wspólny testament traciłby moc.
  • z sześciu rodzajów testamentów pozostawia tylko notarialny i własnoręczny,
  • zakłada, że spadkodawca będzie mógł pozbawić zachowku (czyli wydziedziczyć) swego małżonka z przyczyn, które mogłyby uzasadniać uzyskanie rozwodu z jego winy,
  • zakłada aby zachowek przypadał tylko krewnym będącym w niedostatku,
  • zakłada, że bezdzietni małżonkowie będą częściej dziedziczyć samodzielnie.

 

 

USTAWA O ZMIANIE USTAWY – PRAWO BUDOWLANE ORAZ NIEKTÓRYCH INNYCH USTAW.

 

          Ustawa z dnia 20 lutego 2015 r. o zmianie ustawy – Prawo budowlane oraz niektórych innych ustaw ogłoszona w dniu 27 marca 2015 roku zmierza do usprawnienia procesu budowlanego, w szczególności przez zniesienie obowiązku uzyskania decyzji o pozwoleniu na budowę w stosunku do niektórych obiektów budowlanych, dla których wymóg taki przewidziany jest w dotychczasowym stanie prawnym. Ustawa wejdzie w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, z wyjątkiem art. 1 pkt 34, który wejdzie w życie w dniu 1 stycznia 2016 r.

          Uproszczeniu i skróceniu procedury budowlanej służyć ma również m.in. rezygnacja z obowiązku załączania do projektu budowlanego oświadczeń o zapewnieniu dostaw energii, wody, ciepła i gazu, o warunkach przyłączenia do sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych, elektroenergetycznych, telekomunikacyjnych oraz o możliwości dostępu do drogi publicznej. Przewiduje się również ograniczenie zasady, zgodnie z którą roboty budowlane można rozpocząć na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

          W noweli zaproponowano rozszerzenie katalogu obiektów budowlanych, których budowa wymagać będzie zgłoszenia, a nie jak dotychczas - uzyskania pozwolenia na budowę w szczególności o:

  • wolno stojące budynki mieszkalne jednorodzinne, których obszar oddziaływania mieści się w całości na działce lub działkach, na których zostały zaprojektowane,

wolno stojące parterowe budynki gospodarcze, w tym garaże, altany przydomowe ganki i oranżerie (ogrody zimowe) o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym łączna liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać dwóch na każde 500 m2 powierzchni działki,

  • wolnostojące parterowe budynki rekreacji indywidualnej o powierzchni zabudowy do 35 m2, przy czym liczba tych obiektów na działce nie może przekraczać jeden na każde 500 m2 powierzchni działki,
  • wolno stojące parterowe budynki stacji transformatorowych i kontenerowych stacji transformatorowych o powierzchni zabudowy do 35 m2,

Do zgłoszenia budowy wolno stojącego budynku mieszkalnego jednorodzinnego z obszarem oddziaływania mieszczącym się w całości na działce, na której został zaprojektowany, wolno stojącego parterowego budynku stacji transformatorowej i kontenerowej stacji transformatorowej o powierzchni zabudowy do 35 m2 oraz sieci elektroenergetycznych obejmujących napięcie znamionowe nie wyższe niż 1 kV, sieci wodociągowych, kanalizacyjnych, cieplnych oraz telekomunikacyjnych, trzeba będzie dołączyć m. in. cztery egzemplarze projektu budowlanego wraz z opiniami, uzgodnieniami, pozwoleniami i innymi dokumentami wymaganymi przepisami szczególnymi (zgłoszenie z projektem).

 

DEFINICJA POJĘCIA „ALTANY DZIAŁKOWEJ„

 

          Ogłoszona w dniu 15 kwietnia 2015 roku nowelizacja doprecyzowuje przepisy ustawy – Prawo budowlane w zakresie regulacji odnoszących się do budownictwa na działkach w rodzinnych ogrodach działkowych. Pozwoli to na ustalanie legalności wznoszenia altan na działkach. Ustawa wprowadza definicję pojęcia „altany działkowej” w ustawie z dnia 13 grudnia 2013 r. o rodzinnych ogrodach działkowych oraz będącą skutkiem wprowadzenia ww. definicji legalnej modyfikację w art. 29 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 1 lipca 1994 r. – Prawo budowlane. Ustawa wejdzie w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia i  na jej mocy:

·         działkowiec będzie mógł wystąpić do właściwego organu nadzoru budowlanego z wnioskiem o wydanie zaświadczenia potwierdzającego zgodność wybudowanej altany działkowej,

·         zalegalizowane zostaną obiekty budowlane wybudowane na terenie rodzinnych ogrodów działkowych przed dniem wejścia w życie niniejszej nowelizacji, spełniających wymagania dla altany działkowej, określone w dodawanym pkt 9a w art. 2 ustawy o rodzinnych ogrodach działkowych – bez opłaty legalizacyjnej,

·         umorzone zostaną postępowania w sprawie wydania decyzji nakazujących rozbiórki w przypadku altan, które to postępowania zostały wszczęte przed wejściem w życie noweli.

 

NOWA USTAWA MA LEPIEJ CHRONIĆ KLIENTÓW NA RYNKU FINANSOWYM

 

Projekt nowelizacji ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów oraz Kodeksu postępowania cywilnego zakłada wzmocnienie ochrony konsumentów na rynku finansowym i usprawnienie eliminacji abuzywnych klauzul w umowach z konsumentami. Propozycje nowych rozwiązań prawnych, które mają poprawić sytuację konsumentów na rynku usług finansowych, obejmują m.in.:

  • nowe postaci praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów - zabronione byłoby oferowanie konsumentom usług finansowych, które nie odpowiadają ich potrzebom oraz oferowanie usług finansowych w sposób nieadekwatny do ich charakteru,
  • możliwość wydawania przez Prezesa UOKiK tzw. decyzji tymczasowych, które jeszcze w toku postępowania w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów zobowiązywałyby przedsiębiorcę do zaniechania określonych działań,
  • wprowadzenie instytucji tajemniczego klienta - pozwalającej na uzyskanie dowodów w postępowaniu w sprawie praktyk naruszających zbiorowe interesy konsumentów,
  • możliwość wyrażenia poglądu istotnego w sprawie przez Prezesa UOKiK jeśli przemawia za tym interes publiczny,
  • nowy model kontroli postanowień wzorców umów - to Prezes UOKiK, w decyzji administracyjnej, rozstrzygałby o niedozwolonym charakterze postanowienia wzorca umowy i zakazywał jego dalszego wykorzystywania wskazując środki usunięcia trwających skutków naruszenia zakazu. Wprowadzenie kontroli postanowień wzorców podlegałoby kontroli sądowej, a rejestr klauzul niedozwolonych zostałby zastąpiony przez rejestr decyzji UOKiK.

 

UNIJNE PRAWO ZAPEWNI UBEZPIECZONYM LEPSZĄ OCHRONĘ

 

Rynek ubezpieczeniowy przygotowuje się do wdrożenia dyrektywy Solvency II czyli Wypłacalność II, która nakłada nowe obowiązki na zakłady ubezpieczeń. Znowelizowana ustawa ubezpieczeniowa ma gwarantować wzmocnienie ochrony klienta w ubezpieczeniach przez zmianę sposobu wyznaczania marginesu wypłacalności firm ubezpieczeniowych i powiązania wymogów kapitałowych z rzeczywistym ryzykiem. Zmieni się system wypłacalności zakładów ubezpieczeń. Będzie oparty o trzy filary – wymogi kapitałowe, jakościowe i obowiązki informacyjne. Dzięki zmianom w ustawie Komisja Nadzoru Finansowego zyska podstawę do wydania zakładom rekomendacji dotyczących zarządzania produktem i badania adekwatności produktu do potrzeb konsumenta.

Zmiany zaczną obowiązywać w styczniu 2016 roku

 

MEDIACJE I ARBITRAŻ W SPRAWACH CYWILNYCH

 

          Rząd przyjął projekt ustawy nowelizujący Kpc dzięki któremu w sprawach cywilnych powinno się szerzej korzystać z mediacji i arbitrażu.

Najważniejsze propozycje zmian w zakresie mediacji:

  • wprowadzenie obowiązku informowania w pozwie o podjęciu próby polubownego rozwiązania sporu przed skierowaniem sprawy do sądu,
  • w przypadku, gdy nie podjęto takiej próby, powód powinien wyjaśnić przyczyny,
  • wzmocnienie obowiązku informowania przez sąd o możliwości skierowania sprawy do mediacji, szczególnie na wstępnym etapie postępowania,
  • sędzia powinien ocenić, czy sprawa może zostać rozwiązana poprzez mediację oraz nakazać stronom wzięcie udziału w spotkaniu informacyjnym, podczas którego uzyskają informację na temat mediacji, albo wezwać strony na posiedzenie niejawne. Skierowanie stron do mediacji będzie możliwe na każdym etapie sprawy, a także więcej niż raz w toku postępowania,
  • uporządkowanie procedur mediacji: strony uzyskają pierwszeństwo przy wyborze mediatora, mediator będzie mógł zapoznać się z aktami sprawy zaraz po przestąpieniu stron do mediacji, dane kontaktowe stron sąd przekaże mediatorowi w jak najkrótszym czasie, mediacja będzie mogła zostać wyznaczona na okres do 3 miesięcy. Jeżeli nie dojdzie do wszczęcia mediacji przedsądowej z powodów niezależnych od wierzyciela (np. druga strona nie wyrazi zgody na mediację), wierzyciel zachowa pozytywne skutki związane z przerwaniem biegu przedawnienia roszczenia, jeżeli wniesie pozew w terminie 3 miesięcy,
  • wprowadzenie kwalifikacji mediatorów stałych - mediatorzy posiadający odpowiednią wiedzę i umiejętności będą mogli zostać wpisani na (dostępną w Internecie) listę stałych mediatorów,
  • stworzenie systemu zachęt finansowych dotyczących kosztów sądowych: wniosek o zatwierdzenie ugody pozasądowej zawartej przed mediatorem zostanie zwolniony od opłaty sądowej, jeżeli do zawarcia ugody dojdzie przed rozpoczęciem rozprawy, sąd zwróci stronom całość uiszczonej opłaty sądowej. Sąd uzyska możliwość obciążenia strony, która w sposób nieuzasadniony odmówiła poddania się mediacji, częścią kosztów powstałych na skutek zdecydowanie nagannego i nielojalnego zachowania strony względem sądu lub przeciwnika procesowego.

Najważniejsze propozycje zmian w zakresie arbitrażu:

  • wprowadzenie jednoinstancyjności prowadzonych w sądach powszechnych spraw o uznanie lub stwierdzenie wykonalności wyroków zagranicznych sądów polubownych oraz postępowań ze skarg o uchylenie wyroku sądu polubownego (tzw. postępowania postarbitrażowe),
  • skrócenie terminu na wniesienie skargi o uchylenie wyroku sądu polubownego z 3 do 2 miesięcy,
  • wprowadzenie równego standardu dla postępowań sądowych i arbitrażowych w zakresie skutków ogłoszenia upadłości, pomimo ogłoszenia upadłości zapis na sąd polubowny nie będzie tracił mocy, a toczące się przed sądem polubownym postępowania będą kontynuowane,
  • rozwiązanie sporu w drodze polubownej ułatwi przedsiębiorcom prowadzenie działalności i pozwoli kontynuować współpracę pomiędzy firmami.

 

ZNIESIENIE MELDUNKU

 

          Rada Ministrów z początkiem 2016 roku zakłada zniesienie obowiązku meldunkowego Międzyresortowy zespół powołany do zbadania tej kwestii biorąc pod uwagę stan przygotowania administracji i przepisów rekomendował pozostanie przy obecnych rozwiązaniach. Opinie zgłoszone m.in. przez Ministerstwo Pracy, GUS, Państwową Komisję Wyborczą, Agencję Wywiadu, Służbę Kontrwywiadu Wojskowego, samorządy i ekspertów pozwalają ocenić, że Polska nie jest przygotowana na taką rewolucję.

 

 

 

NIE BĘDZIE BEZNOMINAŁOWYCH SPÓŁEK Z O.O.

 

Ministerstwo Sprawiedliwości zrezygnowało z wprowadzenia spółek z ograniczoną odpowiedzialnością z udziałami beznominałowymi. Ministerialny projekt zmian k.s.h. upubliczniony spotkał się z druzgocącą krytyką. Z jednej strony autorytety prawnicze nadal tłumaczyły organizacjom lobbingowym działającym pod szyldami związków przedsiębiorców, że spółki nowej generacji pomogą w restrukturyzacji firm zagrożonych niewypłacalnością. Z drugiej coraz aktywniej zaczęli występować inni profesorowie prawa i młodsi pracownicy naukowi kilkunastu uniwersytetów.

 

NOWELIZACJA USTAWY O NADZORZE FINANSOWYM

 

Projekt noweli ustawy o nadzorze nad rynkiem finansowym przygotowany przez Ministerstwo Finansów ma na celu ukrócenie lichwiarskich odsetek, naliczanych przez firmy pożyczkowe oraz uniknięcie afer finansowych.  Projekt wprowadza nowe wymogi dla firm udzielających kredytów konsumenckich, ogranicza możliwości pobierania nadmiernych opłat, prowizji i odsetek w umowach pożyczek i kredytów, określa także nowe zasady dostępu, przekazywania i wymiany informacji o udzielonych kredytach konsumenckich przez banki i pożyczkodawców niebankowych. Celem noweli jest:

  • zwiększenie poziomu ochrony konsumentów korzystających z usług finansowych firm udzielających kredytów konsumenckich, nieobjętych obowiązkiem uzyskania zezwolenia KNF,
  • umożliwienie skutecznego eliminowania z obrotu gospodarczego podmiotów wykonujących działalność reglamentowaną na rynku finansowym bez zezwolenia,
  • umożliwienie KNF weryfikowanie działalności podmiotów oferujących usługi na rynku finansowym w sposób, jaki do tej pory weryfikowała podmioty działające na rynku kapitałowym,
  • zaostrzenie kar za prowadzenie działalności parabankowej bez zezwolenia, zamiast do 5 milionów złotych grzywny i do 3 lat więzienia, proponuje się grzywnę do 10 milionów zł i więzienie do 5 lat.
  • Zaostrzenie kar za niewywiązanie się z obowiązku przekazywania informacji do rejestrów kredytowych ma grozić grzywna do 30 tys. złotych.
  • możliwości wykreślenia podmiotu z prowadzonej przez Komisję w internecie listy ostrzeżeń publicznych, KNF usuwałaby taką informację na wniosek zainteresowanej firmy, w oparciu o zawiadomienia przekazywane przez prokuratorów. W przypadkach gdy w związku ze złożonym zawiadomieniem toczy się więcej niż jedno postępowanie - warunkiem usunięcia informacji byłoby zakończenie wszystkich postępowań,
  • możliwość usuwania z listy informacji o firmach po 10 latach od złożenia zawiadomienia, jeśli żadne postępowanie w ich sprawie już się nie toczy.

 

 

PROJEKT LIKWIDACJI BANKOWEGO TYTUŁU EGZEKUCYJNEGO

          

Trybunał Konstytucyjny uznał przepisy o bankowym tytule egzekucyjnym (BTE) za niezgodne z ustawą zasadniczą. Posłowie PO przygotowali projekt dostosowujący prawo bankowe do tego orzeczenia. Usunięte zostaną wszystkie przepisy regulujące instytucję BTE – a więc artykuły od 96 do 98 prawa bankowego.

          Posłowie proponują, aby ustawa weszła w życie 1 sierpnia 2016 r. Tak długie vacatio legis pozwoli ich zdaniem nieco ulżyć doli klientów banków, którzy po wyeliminowaniu BTE z porządku prawnego będą zapewne zobowiązywani do składania w formie aktu notarialnego oświadczenia o poddaniu się egzekucji (art. 777 par. 1 pkt 4 k.p.c.).

Zdaniem posłów dzięki wydłużeniu terminu wejścia w życie noweli banki będą miały możliwość dostosowania się do nowego rozwiązania prawnego.

 

OPÓŹNIENIE NOWEJ USTAWY O REJESTRACH DŁUŻNIKÓW

         

Rząd w lutym przyjął założenia projektu noweli ustawy o udostępnianiu informacji gospodarczych i wymianie danych gospodarczych, który ma na celu łatwiejsze i tańsze sprawdzanie wiarygodności płatniczej kontrahentów, nowe narzędzia dla BIG-ów do oceny firm i konsumentów, większą ochronę dla dłużników przed nieuczciwym wpisem. Projekt  dotychczas nie trafił do konsultacji. Ministerstwu Finansów nie udało się zrealizować postulatów planowanego Rejestru Dłużników Należności Publicznoprawnych, w którym mają się znaleźć dłużnicy niepłacący zobowiązań wobec państwa, podlegających egzekucji administracyjnej. Resort obronił propozycję, by BIG-i miały bezpłatny dostęp do rejestru, zaś wierzyciele z administracji publicznej darmowy wgląd do danych posiadanych przez BIG-i.

          W założeniach przyjętych przez rząd zaproponowano,

  • by niektóre organy publiczne mogły przekazywać BIG-om informacje o zaległych zobowiązaniach stwierdzonych ostateczną decyzją lub prawomocnym wyrokiem, zwłaszcza tych, co do których rozpoczęto egzekucję,
  • by przekazywane były także informacje pozytywne: o terminowym wywiązywaniu się ze zobowiązań,
  • wyłączenie z tego systemu m.in. KRUS oraz informacje o zaległościach dotyczących niektórych podatków lokalnych, np. podatku rolnego i leśnego,
  • biura zyskałyby prawo do korzystania z danych znajdujących się w rejestrach publicznych, takich jak KRS, CEIDG czy REGON oraz sprawozdań finansowych przedsiębiorstw, a także uzyskanych od kancelarii komorniczych informacji o bezskutecznych egzekucjach dłużników-przedsiębiorców,
  • stworzenie listy typowych zdarzeń, które mają wpływ na wpisy,
  • żeby biura informacji gospodarczej wymieniały się informacjami i na wniosek klienta przekazywałyby zbiorczą informację o dłużniku uwzględniającą wpisy dokonane także w pozostałych biurach (koszt wniosku 30 zł czyli przy czterech biurach informacji gospodarczej funkcjonujących obecnie, można byłoby uzyskać pełną informację o zaległościach potencjalnego kontrahenta za 120 zł ).
  • prawo tworzenia bardziej kompleksowych raportów na temat wiarygodności płatniczej potencjalnego kontrahenta, na wzór raportów tworzonych przez Biuro Informacji Kredytowej dla banków.
  • zwiększenie ochrony praw dłużników: dłużnik będzie miał możliwość ustosunkowania się do planowanego wpisu w ciągu 21 dni,
  • w przypadku gdy dłużnik nie zgadzałby się z treścią wpisu - to mógłby zgłosić swój sprzeciw, a biuro dokonywałoby oceny czy dokonać wpisu. Zależnie od wyniku – biuro musiałoby odmówić zamieszczenia wpisu albo zamieścić wpis o długu wraz z adnotacją o sprzeciwie dłużnika,
  • rozszerzyć prawa konsumentów, zrównując je z uprawnieniami przedsiębiorców, jeśli chodzi o dokonywanie wpisu. Bezpodstawne zgłaszanie długów przez osoby fizyczne ma być zagrożone karą 30 tys. zł, tak jak w przypadku innych wierzycieli.

 

SŁUŻBY GEODEZYJNE UWIERZYTELNIĄ SWOJE DOKUMENTY

 

Senatorowie przyjęli nowelizację ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, która zakłada, że organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, potwierdzając przyjęcie wyników prac geodezyjnych lub kartograficznych do państwowej ewidencji tych prac, będą miały także obowiązek "uwierzytelnić dokumenty wykonane na podstawie wykonanych prac geodezyjnych lub kartograficznych na potrzeby postępowań administracyjnych, postępowań sądowych lub czynności cywilnoprawnych". Uwierzytelnienie dokonywane na wniosek ma polegać na potwierdzeniu zgodności dokumentu z danymi zawartymi w państwowych bazach danych.

 

 

 

KOMISJE SEJMOWE ZA NOWELIZACJĄ PRZEPISÓW DOT. PRZEKSZTAŁCEŃ WŁASNOŚCIOWYCH

 

Sejmowe komisje przyjęły sprawozdanie podkomisji dot. senackiego i poselskiego projektu nowelizacji ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego. Celem jest ujednolicenie prawa dot. przekształceń własności mieszkań zbudowanych z kredytów BGK.

Przygotowany przez senatorów projekt zmian w przepisach dotyczących możliwości ustanawiania odrębnej własności lokali wybudowanych przy wykorzystaniu kredytu udzielonego przez Bank Gospodarstwa Krajowego ze środków Krajowego Funduszu Mieszkaniowego dotyczący ustaw: o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego, o poręczeniach i gwarancjach udzielanych przez skarb państwa oraz niektóre osoby prawne, a także ustawy o Banku Gospodarstwa Krajowego przewiduje:

  • ujednolicenie przepisów, dotyczących możliwości przekształcania na własność mieszkań wybudowanych przez towarzystwa budownictwa społecznego w ramach kredytu udzielonego przez BGK i przed 30 września 2009 r., czyli w czasach funkcjonowania Krajowego Funduszu Mieszkaniowego. Nowelizacja ma uporządkować chaos prawny, który pojawił się w wyniku częstych zmian przepisów w tym zakresie.
  • brak możliwości wyodrębnienia na własność mieszkań wybudowanych przed 30 września 2009 r. przez TBS za kredyty BGK, w których partycypant jest inny niż najemca, gdzie najemca nie ponosił w żaden sposób kosztów budowy. Wszystkie inne mieszkania TBS zbudowane przed 2009 r. będą mogły być wyodrębniane na własność.

 

Projekt przygotowany przez PiS popiera projekt senacki i dodatkowo zakłada zmniejszenie wysokości opłat za przekształcenia własnościowe, pobieranych przez BGK co pozwoli na odblokowanie procesu przekształcania lokali na własność. Podkomisja sejmowa poprze rozwiązania zaproponowane przez posłów PiS, które obligują rząd do ustalenia maksymalnych opłat pobieranych przez BGK w drodze rozporządzenia. Jednocześnie komisje zdecydowały, że sam BGK ma dokonać przeglądu kosztów pobieranych przy przekształceniach własnościowych, a także możliwości ich obniżenia, i przedstawić taką informacje komisji finansów w terminie 14 dniu.

                                              

III.

 

ORZECZENIA I INTERPRETACJE

 

UŻYTKOWNIK WIECZYSTY NIE MOŻE DOKONAĆ PODZIAŁU GRUNTU ODDANEGO MU W UŻYTKOWANIE WIECZYSTE

 

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 marca 2015 r. (sygn. akt III CZP 116/14) Użytkownik wieczysty nie może dokonać podziału gruntu oddanego mu w użytkowanie wieczyste.

Uchwała ta zapadła w odpowiedzi na pytanie prawne w przedmiocie czy dopuszczalne jest wyzbycie się prawa do użytkowania wieczystego części nieruchomości w drodze jednostronnej czynności prawnej?​ Problem pojawił się w sytuacji, gdy spółdzielnia mieszkaniowa postanowiła odłączyć z jednej księgi wieczystej trzy nieruchomości zabudowane. Podstawą wpisów do ksiąg wieczystych była jednostronna czynność prawna - zrzeczenie się użytkowania wieczystego w stosunku do jednego z tych terenów dokonana w formie aktu notarialnego. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 15 marca 2005 r. w sprawie sygn. akt K 9/04 uchylił przepis art.179 kc, który przewidywał zrzeczenie się nieruchomości przez właściciela, ale zgoda gminy nie była wymagana, po czym uchwalono nowy art. 179 kc, z którego wynika, że przekazanie nieruchomości gminie nie może nastąpić w drodze jednostronnej czynności prawnej właściciela, tylko w drodze umowy. Pojawiły się też pytania czy użytkowanie wieczyste jest zbywalne? A także, czy użytkowanie wieczyste może doprowadzić do podziału nieruchomości, która do niego nie należy?

 

notariusz będzie musiał uwzględniać w umowach sprzedaży prawo pierwokupu

 

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 2015 r. (sygn. akt III CZP 111/14) gminie przysługuje prawo pierwokupu na podstawie art. 109 ust. 1 punkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. O gospodarce nieruchomościami w przypadku sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nabytej w drodze decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego przyznanego na podstawie art. 7 ust. 1, 2, 3 dekretu z dnia 26 października 1945 r. O własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m. St. Warszawy (dz.u. z 1945 r. Nr 50, poz. 279 ze zm.), w prawo własności nieruchomości.

W maju 2014 roku notariusz Edyta C. odmówiła sporządzenia aktu notarialnego obejmującego umowę sprzedaży nieruchomości. Umowę tę chcieli zawrzeć Michał K. i Katarzyna W w przedmiocie zbycia udziału w wysokości 82/1920 części w prawie własności niezabudowanej nieruchomości położonej w Warszawie przy ulicy Piasecznej. Zbywca nabył nieruchomość na mocy decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego we własność. Ta nieruchomość stanowiła rekompensatę za utratę własności tej samej nieruchomości. Zdaniem notariusz nabywana jest ta sama nieruchomość utracona na podstawie art. 1 dekretu warszawskiego z 26 października 1945 roku i nie ma tutaj mowy o naprawieniu szkody spowodowanej jej utratą, tym bardziej, że dekret w art. 7 ust. 4 przewiduje możliwość uzyskania innej nieruchomości za przejętą dekretem nieruchomość. Notariusz wskazała, że w doktrynie jako przykład zwolnienia z prawa pierwokupu wskazanego w art. 109 ust. 3 pkt 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami podaje się sprzedaż nieruchomości zamiennej. Na tę odmowę dokonania czynności notarialnej, zażalenie złożyła Katarzyna W. domagając się uchylenia odmowy dokonania czynności notarialnej.

Rozpoznając zażalenie Sąd Okręgowy wątpliwości sformułował w pytaniu: czy gminie przysługuje prawo pierwokupu przy sprzedaży niezabudowanej nieruchomości nabytej w drodze decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności?

Sąd Najwyższy podjął uchwałę, zgodnie z którą gminie przysługuje prawo pierwokupu w trybie art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami w przypadku sprzedaży nieruchomości, która została nabyta drodze decyzji o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności na podstawie dekretu warszawskiego.

 

TYLKO LOKATOR WŁAŚCICIELEM MIESZKANIA

 

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 22 kwietnia 2015 r. (sygn. akt III CZP 13/15) prawo odrębnej własności lokalu, nabyte w drodze przekształcenia (na mocy ustawy z 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych – w brzmieniu obowiązującym przed nowelizacją dokonaną ustawą z 19 sierpnia 2011 r. o zmianie ustawy o niektórych formach popierania budownictwa mieszkaniowego oraz ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych) przez pozostającego w małżeńskiej wspólności ustawowej członka spółdzielni należy do jego majątku osobistego. Bo to jemu przed ślubem przysługiwało spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu. (art. 33 pkt 10 k.r.o.).

 

 

EGZEKUCJA Z UDZIAŁU W NIERUCHOMOŚCI PO USTANIU WSPÓLNOŚCI USTAWOWEJ

 

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 17 kwietnia 2015 r. (sygn. akt III CZP 9/15) wierzyciel jednego z małżonków po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej może prowadzić egzekucję z udziału tego małżonka we własności nieruchomości wchodzącej poprzednio w skład majątku wspólnego.

 

WYDZIEDZICZENIE BLISKIEJ OSOBY W TESTAMENCIE

MOŻE OKAZAĆ SIĘ BEZSKUTECZNE

 

W dniu 15 kwietnia 2015 r. zapadł wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie w sprawie  sygn. akt I ACa 985/14 dotyczący kwestii wydziedziczenia w testamencie syna, z uwagi na uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy (rodzica) obowiązków rodzinnych. Takie wydziedziczenie, zdaniem Sądu Apelacyjnego w Lublinie jest bezskuteczne.

Przyczyną wydziedziczenia syna był fakt nieutrzymywania przez syna kontaktów rodzinnych z ojcem (spadkodawcą), brak opieki nad ojcem w czasie choroby oraz brak zainteresowania jego stanem. Jednak powyższe nie było wynikiem złej woli ze strony syna, a zachowania i postawy samego ojca, który z własnej woli doprowadził do zerwania relacji z dzieckiem. Z tej też przyczyny, zdaniem Sądu, ojciec nie mógł oczekiwać od dziecka bliskich relacji, a co za tym idzie wydziedziczenie w testamencie syna z powołaniem się na uporczywe niedopełnianie względem spadkodawcy obowiązków rodzinnych jest bezskuteczne. Sąd drugiej instancji podkreślił, że podczas choroby przed swoją śmiercią spadkodawca nie był sam, miał dwóch opłacanych opiekunów, a nadto inni krewni udzielali mu wsparcia. Z uwagi na swoją postawę i brak jakiegokolwiek zainteresowania losem syna, nie miał natomiast, w ocenie sądu odwoławczego, prawa liczyć na cieplejsze uczucia z jego strony. Tym samym nie mógł on skutecznie wydziedziczyć syna, z powołaniem się na uporczywe niedopełnianie przez niego obowiązków rodzinnych. Takie rozrządzenie w testamencie było więc bezskuteczne.

 

OBCIĄŻENIA NIERUCHOMOŚCI NIE POMNIEJSZAJĄ PODATKU Z JEJ SPRZEDAŻY

 

W orzeczeniu z dnia 1 kwietnia 2015 r., w sprawie sygn. akt II FSK 1082/13 Naczelny Sąd Administracyjny wskazał, że długi obciążające nieruchomość nie mają wypływu na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Przychodem podlegającym zryczałtowanemu 10 proc. podatkowi od zbycia nieruchomości i praw majątkowych – zarówno w przypadku sprzedaży jak i przeniesienia prawa własności w drodze licytacji (w ramach postępowania egzekucyjnego, w celu zaspokojenia roszczeń wierzycieli) - jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie sprzedaży, pomniejszona wyłącznie o koszty sprzedaży.

Przedmiot sporu w rozpoznawanej sprawie sprowadza się więc do odpowiedzi na pytanie, czy sprzedaż nieruchomości obciążonej hipoteką w drodze licytacji przez komornika sądowego stanowi odpłatne zbycie nieruchomości, a w konsekwencji czy powstaje przychód, którego wysokość ustalić należy w oparciu o art. 19 ustawy o PIT.

Odpowiadając sąd stwierdził, że zbycie nieruchomości w drodze licytacji następuje wprawdzie w innej formie niż umowna, niemniej jego skutkiem jest przeniesienie własności nieruchomości. W takim przypadku znana jest również cena sprzedaży, gdyż jest ona określana w postanowieniu sądu o przysądzeniu własności. Następuje zatem odpłatne zbycie nieruchomości. Według sądu dla skutków podatkowych nie ma znaczenia cel sprzedaży. W rozpatrywanej sprawie przeniesienie własności nieruchomości nastąpiło za określoną kwotę pieniężną, w związku z tym nastąpiło odpłatne zbycie dokonane przed upływem terminu 5 lat, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o PIT. Dokonana czynność stanowi zatem źródło przychodu określone w tym przepisie.

W opinii sądu dla ustalenia wysokości przychodu nie ma znaczenia czy cena sprzedaży faktycznie została zapłacona, jak i sposób jej zapłaty, zaś długi i ciężary obciążające sprzedawane nieruchomości nie mają wpływu na ustalenie podstawy, od której liczony jest podatek.

 

WAŻNE POŚWIADCZENIE PODPISU PRZEZ NOTARIUSZA

 

Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 13 maja 2015 r.  w sprawie sygn. akt III CZP 15/15 w postępowaniu klauzulowym nie jest rolą sądu podważanie treści oświadczenia notariusza. Wobec czego poświadczenie podpisu na dokumencie prywatnym może być dokonane także w innym czasie niż czynność prawna. Problem wyniknął  w związku ze sprawą egzekucyjną  z wniosku wierzyciela o nadanie klauzuli wykonalności z zaznaczeniem przejścia uprawnień przeciwko dłużnikowi na skutek zażalenia wierzyciela.

Sąd Najwyższy orzekł, że urzędowe poświadczenie podpisu na dokumencie prywatnym może być dokonane także w innym czasie niż czynność prawna, na podstawie której uprawnienie wierzyciela lub obowiązek dłużnika przeszły po powstaniu tytułu egzekucyjnego na inną osobę. Dokument zawierający oświadczenie notariusza o istnieniu podpisów notarialnie poświadczonych na oryginale umowy, na podstawie której uprawnienie wierzyciela lub obowiązek dłużnika przeszły po powstaniu tytułu egzekucyjnego na inną osobę, złożone na poświadczeniu zgodności wyciągu z tej umowy z jej oryginałem, jest dokumentem prywatnym z podpisem urzędowo poświadczonym w rozumieniu art. 788 § 1 kpc.

 

Stroną postępowania był poprzedni wierzyciel, zatem wnioskodawca nie może skutecznie dołączyć do wniosku poprzednio wydanego tytułu wykonawczego. Nie przedłożono oryginałów umów. Wskazano dalej, iż pierwotny wierzyciel S. przeniósł na rzecz nabywcy A. z siedzibą w L.  wierzytelność wynikającą z tytułu wykonawczego. Następnie A. przeniosła na rzecz A. z siedzibą w S. tę samą wierzytelność celem prowadzenia czynności windykacyjnych. Na podstawie dokumentów dołączonych do wniosku wierzyciel wnosił o nadanie klauzuli (w trybie art. 788 § 1 k.p.c).

 

 

 

IV.

INTERPRETACJE PODATKOWE

 

W PRZYPADKU ROZWIĄZANIA UMOWY DOŻYWOCIA DATĄ NABYCIA NIERUCHOMOŚCI JEST DATA ROZWIĄZANIA UMOWY DOŻYWOCIA

 

Interpretacja w sprawie IBPBII/2/415-1184/14/ŁCZ

Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 25 marca 2015 r. w sprawie IBPBII/2/415-1184/14/ŁCZ wypowiedział się w kwestii rozwiązania umowy dożywocia i sprzedaży nieruchomości przez poprzedniego (nowego) właściciela, a obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Urząd uznał, że w przypadku rozwiązania umowy dożywocia, wskutek czego własność nieruchomości wraca do poprzedniego właściciela – datą nabycia nieruchomości jest data rozwiązania umowy dożywocia,

W dniu 17 listopada 2011 r. na podstawie umowy dożywocia Wnioskodawca zbył na rzecz córki całe gospodarstwo rolne o powierzchni 1,99 ha. Kolejnym aktem notarialnym z 19 listopada 2014 r. powyższa umowa dożywocia została rozwiązana i w tym samym dniu Wnioskodawca sprzedał całe gospodarstwo. Wnioskodawca uznał, że w związku z oświadczeniem kupującego, że zostanie zachowany charakter rolny gruntów, ma on prawo skorzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca dlatego nie brał pod uwagę 5 lat oraz obowiązku wynikającego z art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Istotna jest odpowiedź na pytanie, czy rozwiązanie przez strony umowy o dożywocie i przeniesienie prawa własności nieruchomości stanowić będzie nabycie nieruchomości w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym. Ustawodawca nie zdefiniował pojęcia „nabycie nieruchomości”,  literalna wykładnia tej normy prawnej nie rozstrzygnie czy nabycie nieruchomości obejmuje także przeniesienie prawa własności nieruchomości w wyniku rozwiązania umowy o dożywocie. Zachodzi w tej sytuacji potrzeba zastosowania wykładni systemowej zewnętrznej i odwołania się do przepisów ustawy Kodeks cywilny. Jak wynika z przepisu przez umowę o dożywocie właściciel nieruchomości zobowiązuje się przenieść jej własność na nabywcę, nabywca zaś zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie, jest to umowa zobowiązująca i wzajemna, a przeniesienie własności nieruchomości następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Zasada swobody umów pozwala podmiotom kształtować stosunki cywilnoprawne a przepisy Kodeksu cywilnego nie określają bezpośrednio rzeczowych skutków rozwiązania umowy o dożywocie należy więc kierować się treścią regulacji Tytułu XXXIV, Działu II Kodeksu cywilnego. Skoro zawarcie umowy o dożywocie powoduje przeniesienie własności nieruchomości z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia, to niewątpliwie w takim przypadku dochodzi do zbycia nieruchomości. Z takim samym skutkiem mamy do czynienia w sytuacji odwrotnej. To oznacza, że termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy w omawianej sprawie liczyć od końca roku, w którym doszło do rozwiązania umowy o dożywocie. Datą ponownego nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości o powierzchni 1,99 ha jest data rozwiązania umowy dożywocia, a więc 19 listopada 2014 r. Zatem bieg pięcioletniego terminu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – w odniesieniu do sprzedaży ww. nieruchomości dokonanej 19 listopada 2014 r. – należy liczyć od końca 2014 r. Tym samym dokonana sprzedaż ww. nieruchomości stanowi źródło przychodu podlegające opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

Jednakże przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku dochodowego przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym - zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny. Za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Zwolnienie przychodów ze sprzedaży gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od podatku dochodowego uwarunkowane jest następującymi przesłankami: grunty muszą być zakwalifikowane jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, muszą stanowić gospodarstwo rolne (tj. będący własnością lub współwłasnością osoby fizycznej obszar gruntów o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha) lub jego część składową i nie mogą utracić wskutek sprzedaży rolnego charakteru. Wnioskodawca wskazał, że nabywca oświadczył, że grunty nie utracą charakteru rolnego jednak ta okoliczność nie jest możliwa do zweryfikowania w toku postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej i organ może ją przyjąć wyłącznie jako element stanu faktycznego.

Podsumowując, jeśli prawdą jest, że po sprzedaży grunty nie utracą charakteru rolnego, to przychód uzyskany przez Wnioskodawcę ze sprzedaży gospodarstwa rolnego nabytego w 2014 r. w drodze rozwiązania umowy o dożywocie będzie podlegał zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ww. ustawy.

 

KONSEKWENCJE PODATKOWE (PODATEK DOCHODOWY OD OSÓB FIZYCZNYCH) PRZENIESIENIA WŁASNOŚCI NIERUCHOMOŚCI W TRYBIE ART. 231 kc

 

Interpretacja w sprawie KCIBPBII/2/415-1087/14/MW

Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem jest na zasadach wspólności ustawowej właścicielem nieruchomości gruntowych niezabudowanych, dla których Sąd Rejonowy prowadzi księgi wieczyste, nabycie nastąpiło odpowiednio w latach 2003, 2004 i 2005. Wnioskodawca nie wykorzystuje wskazanych nieruchomości do prowadzenia działalności gospodarczej ani do prowadzenia gospodarstwa rolnego. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem ma zamiar zawarcia ze spółką osobową umowy użyczenia, na podstawie której Spółka dokona inwestycji deweloperskiej polegającej na budowie budynków i innych urządzeń w postaci osiedla domów jednorodzinnych. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem i Spółką zawrą ponadto osobną umowę w związku z treścią art. 231 Kodeksu cywilnego, na podstawie której Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem przeniosą w przyszłości na własność Spółki Nieruchomości należące do Wnioskodawcy i jego współmałżonka. W związku z treścią art. 231 Kodeksu cywilnego nie będzie możliwe jednorazowe zbycie całości Nieruchomości na rzecz Spółki, ale przeniesienie własności w trybie tego przepisu będzie następowało stopniowo, w zależności od wysuwanych przez Spółkę roszczeń o przeniesienie prawa własności poszczególnych budynków lub urządzeń posadowionych na Nieruchomościach. Wnioskodawca wraz ze współmałżonkiem akceptują ponoszone przez Spółkę nakłady, ale wolą stron nakłady dokonywane są na rzecz Spółki i w jej interesie.

 STANOWISKO DYREKTORA IZBY SKARBOWEJ:

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie (nie w wykonaniu działalności gospodarczej) nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie (nie w wykonaniu działalności gospodarczej) nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie lub wybudowanie – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a odpłatne zbycie w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Pod pojęciem odpłatnego zbycia rozumieć należy każde przeniesienie prawa własności do nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości za wynagrodzeniem, w tym na podstawie umowy zawartej w wyniku realizacji dyspozycji z art. 231 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.).

Czynność realizowaną w oparciu o art. 231 Kodeksu cywilnego należy traktować jako odpłatne zbycie w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednak specyfiką zbycia w trybie art. 231 Kodeksu cywilnego jest to, że przedmiotem transakcji jest własność działki pod budynkiem, a nie zbycie działki wraz z budynkiem. Tym samym ma ona wpływ na wartość przedmiotu umowy, co w konsekwencji przekłada się na wysokość m.in. zobowiązań podatkowych. Jednakże w niniejszej sprawie za datę nabycia nieruchomości będącej przedmiotem zamierzonego odpłatnego zbycia należy przyjąć datę nabycia przez Wnioskodawcę niezabudowanego gruntu a więc 2003 r., 2004 r. i 2005 r. a zatem termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych liczy się od końca 2003 r., 2004 r. i 2005 r. i upłynął on odpowiednio z końcem 2008 r., 2009 r. i 2010 r.

 

LIKWIDACJA (ROZWIĄZANIE) SPÓŁKI JAWNEJ LUB KOMANDYTOWEJ

 

Interpretacja indywidualna w sprawie Sygnatura IBPBI/1/415-217/15/SK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych likwidacji (rozwiązania) spółki jawnej lub komandytowej – jest prawidłowe.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest udziałowcem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Planowane jest przekształcenie spółki z o.o. w spółkę osobową (jawną lub komandytową). Środki pieniężne wypracowane w toku działalności spółki z o.o. podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast środki pieniężne powstałe w toku działalności spółki osobowej będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Możliwe jest, że w przyszłości spółka osobowa zostanie zlikwidowana (lub rozwiązana bez przeprowadzenia jej likwidacji), a Wnioskodawca z tytułu tej likwidacji (rozwiązania) otrzyma środki pieniężne oraz niepieniężne składniki majątkowe (nieruchomości, udziały lub akcje w spółkach kapitałowych).

Biorąc powyższe pod uwagę stwierdzić należy: że (co do zasady) otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku likwidacji (rozwiązania) spółki osobowej (jawnej bądź komandytowej) pieniężnych i niepieniężnych składników majątku nie spowoduje u niego powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile źródłem ich pochodzenia nie będą dochody, które pomimo istnienia takiego obowiązku nie zostały uprzednio opodatkowane podatkiem dochodowym.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego oraz zadanego pytania (wyznaczających zakres wniosku) przedmiotem niniejszej interpretacji była wyłącznie kwestia określenia skutków podatkowych otrzymania przez Wnioskodawcę wskazanych we wniosku składników majątku na dzień likwidacji (rozwiązania) spółki jawnej lub komandytowej. Nie była przedmiotem interpretacji ta część przedstawionego stanowiska, która odnosiła się do skutków podatkowych ewentualnego późniejszego zbycia otrzymanych składników majątku. Na zamiar i okoliczności tego zbycia nie wskazano bowiem w opisie zdarzenia przyszłego.

 

 

LIKWIDACJA SPÓŁKI OSOBOWEJ

 

Interpretacja indywidualna w sprawie Sygnatura IBPBI/1/4511-215/15/ŚS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 16 lutego 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 19 lutego 2015 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych likwidacji (rozwiązania) spółki jawnej lub komandytowej – jest prawidłowe.

          Wnioskodawczyni uważa, że otrzymanie przez nią Składników Majątkowych, w wyniku likwidacji lub też rozwiązania Spółki Osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego, nie spowoduje u niej powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT. Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm.), spółka osobowa to spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawczyni jest udziałowcem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Planowane jest przekształcenie spółki z o.o. w spółkę osobową (jawną lub komandytową). Środki pieniężne wypracowane w toku działalności spółki z o.o. podlegały opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych, natomiast środki pieniężne powstałe w toku działalności spółki osobowej będą opodatkowane podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Możliwe jest, że w przyszłości spółka osobowa zostanie zlikwidowana (lub rozwiązana bez przeprowadzenia jej likwidacji), a Wnioskodawczyni z tytułu tej likwidacji (rozwiązania) otrzyma środki pieniężne oraz niepieniężne składniki majątkowe (nieruchomości, udziały lub akcje w spółkach kapitałowych). Co do zasady otrzymanie przez Wnioskodawczynię w wyniku likwidacji (rozwiązania) spółki osobowej (jawnej bądź komandytowej) pieniężnych i niepieniężnych składników majątku nie spowoduje u niej powstania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o ile źródłem ich pochodzenia nie będą dochody, które pomimo istnienia takiego obowiązku nie zostały uprzednio opodatkowane podatkiem dochodowym.

 

OPODATKOWANIE NIEODPŁATNEGO UŻYCZENIA PODATKIEM OD SPADKÓW I DAROWIZN

 

Interpretacja indywidualna w sprawie o sygnaturach: IBPB I/1/4511-117/15/AB, IBPP1/4512-90/15/DK, IBPB II/1/4514-40/15/MD, IBPB II/1/4515-20/15/MD.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, Interpretacja indywidualna Sygnatura IBPBII/1/4515-20/15/MD  2015.05.08 stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym 23 i 28 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie opodatkowania umowy użyczenia – jest prawidłowe.

Wnioskodawca wraz z bratem jest współwłaścicielem w częściach po 50% nieruchomości, na której znajduje się budynek usługowy. Budynek wzniesiony był jako prywatna inwestycja rodziców Wnioskodawcy nieprowadzących działalności gospodarczej. Udział we współwłasności nieruchomości w wysokości 50% Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny od rodziców w 2011 r. Również z bratem Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej z udziałami po 50%. Wnioskodawca prowadzi działalność wyłącznie jako wspólnik spółki cywilnej, a głównym przedmiotem działalności jest pośrednictwo leasingowe i finansowe. Nieruchomość stanowi własność prywatną (majątek osobisty) Wnioskodawcy, nigdy nie była wprowadzona do jakiejkolwiek firmy i wykorzystywana w działalności gospodarczej, nie podlegała też amortyzacji. W budynku znajdują się dwa lokale usługowe, które są przedmiotem umów najmu. Z tytułu wynajmu dwóch lokali Wnioskodawca jest opodatkowany ryczałtem ewidencjonowanym, gdyż najem nie jest prowadzony w ramach działalności gospodarczej, a także w zakresie podatku VAT według stawki 23%.

Wnioskodawca zamierza użyczyć nieodpłatnie cały ww. budynek wraz z działką, na której jest posadowiony, spółce cywilnej prowadzonej z bratem, tak, aby spółka mogła poczynić inwestycje w przedmiotowej nieruchomości, a także, aby wynajmującym pawilon była spółka cywilna, a nie Wnioskodawca (oraz jego brat) jako osoba fizyczna i następnie rozliczać najem na zasadach ogólnych w spółce cywilnej.

W ocenie Wnioskodawcy, w ustawie o podatku od spadków i darowizn nie ma takiego przedmiotu opodatkowania jak umowa użyczenia, a zatem umowa użyczenia pawilonu spółce cywilnej jest umową, do której ustawa o podatku od spadków i darowizn nie ma zastosowania. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Ustawa o podatku od spadków i darowizn ściśle określa krąg nabywców i granice przedmiotu opodatkowania, tj. nabycie według określonych tytułów, wyczerpująco wymieniając tytuły, na podstawie których nabycie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Powyższy katalog czynności ujęty w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn ma charakter zamknięty. Zatem, opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega tylko nabycie przez osoby fizyczne i to takie, które zostało w nim wymienione w sposób wyraźny. Umowa nieodpłatnego użyczenia nie została wymieniona w ustawowym katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn, o którym mowa w art. 1 cyt. ustawy. Tym samym umowa nieodpłatnego użyczenia nieruchomości zabudowanej budynkiem usługowym nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Zatem w związku z zawarciem ww. umowy użyczenia na Wnioskodawcy jako wspólniku spółki cywilnej nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w tymże podatku.

 

 

NIEODPŁATNE ZNIESIENIE WSPÓŁWŁASNOŚCI

NIERUCHOMOŚCI OBCIĄŻONEJ HIPOTEKĄ

 

Interpretacja indywidualna w sprawie IBPBII/1/4515-22/15/MCZ

 

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012 r., poz. 749, ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770, ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 stycznia 2015 r. (data wpływu do Biura – 2 lutego 2015 r.), uzupełnionym 28 kwietnia 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącego podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką - jest prawidłowe.

 

Wnioskodawca jest współwłaścicielem (w 1/2 części) lokalu mieszkalnego o pow. ok. 65 m2. Z mieszkaniem związany jest udziału w gruncie, na którym posadowiony jest blok mieszkalny wielorodzinny. Przynależy do niego również komórka lokatorska. Mieszkanie zakupiono 28 grudnia 2012 r. od dewelopera, umową zawartą w formie aktu notarialnego za kwotę 242.383,00 zł. Drugim współwłaścicielem lokalu mieszkalnego i współkredytobiorcą jest osoba fizyczna należąca do III grupy podatkowej.

Aktualnie, zdaniem Wnioskodawcy, wartość mieszkania jest tożsama z kwotą za jaką zostało zakupione (pozostaje nadal częściowo w remoncie), zatem wartość jego połowy (udziału) stanowi kwotę 121.191,50 zł. Na zakup mieszkania został zaciągnięty kredyt w banku na kwotę 193.900 zł. Pozostałą kwotę ceny mieszkania Wnioskodawca zapłacił ze środków własnych. Nieruchomość lokalowa obciążona jest hipoteką umowną w kwocie 387.800 zł na rzecz banku udzielającego kredytu mieszkaniowego, zabezpieczającą spłatę kapitału, odsetek, prowizji i opłat. Połowa kwoty obciążenia hipotecznego to 193.900 zł.  Zarówno cała kwota hipoteki jak i jej połowa przekracza więc wartość 1/2 części nieruchomości lokalowej. Z uwagi na zmianę sytuacji życiowej, Wnioskodawca i współwłaścicielka mieszkania zamierzają zawrzeć notarialną umowę nieodpłatnego zniesienia współwłasności mieszkania, bez spłat i dopłat od żadnej ze stron.

W wyniku umowy zniesienia współwłasności Wnioskodawca przejmie spłatę całego kredytu obciążającego nieruchomość lokalową, zaś druga strona zostanie zwolniona z jego spłaty w całości, w zamian za przeniesienie na Wnioskodawcę przysługującego tej osobie udziału we współwłasności lokalu mieszkalnego (1/2 części). Wnioskodawca stanie się jego wyłącznym właścicielem i zniesienie współwłasności nieruchomości obciążonej hipoteką nastąpi nieodpłatnie w drodze notarialnej umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności, bez jakiejkolwiek spłaty czy dopłaty od którejkolwiek strony. W wyniku tej czynności Wnioskodawca stanie się wyłącznym właścicielem przedmiotowej nieruchomości. Dotychczasowy współwłaściciel przeniesie na niego swój udział w prawie własności, w zamian za co zostanie on zwolniony z konieczności ponoszenia ciężaru hipotecznego, który Wnioskodawca przejmie w całości i stanie się wyłącznym dłużnikiem hipotecznym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne zniesienie współwłasności lokalu mieszkalnego obciążonego hipoteką, której wartość (całkowita bądź połowa) przewyższa wartość połowy mieszkania, bez spłat i dopłat na rzecz dotychczasowych współwłaścicieli w 1/2 części, na skutek którego Wnioskodawca stanie się wyłącznym właścicielem mieszkania w zamian za całkowite przejęcie obciążenia hipotecznego, wywoła konieczność zapłaty przez niego podatku, o którym mowa w ustawie o podatku od spadków i darowizn. W ocenie Wnioskodawcy, w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności nieruchomości lokalowej (mieszkania) obciążonej hipoteką, której to kwota (cała bądź jej połowa) przewyższa wartość otrzymanego udziału w prawie własności nieruchomości (w tym przypadku 1/2 część), nie zajdzie konieczność uiszczenia podatku od spadków i darowizn.

W ocenie urzędu jeśli dokonana zostanie czynność prawna – objęta aktem notarialnym – dotycząca wyłącznie zniesienia współwłasności nieruchomości, bez obowiązku spłat i dopłat, to czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Podstawę opodatkowania należy ustalić zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Ustanowiona na nieruchomości hipoteka stanowić będzie obciążenie, które należy zaliczyć do długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ww. ustawy. Zatem wartość 1/2 części nieruchomości, nabyta w drodze zniesienia współwłasności przez Wnioskodawcę, powinna być pomniejszona o 1/2 część kwoty hipoteki.

Przy dokonaniu zniesienia współwłasności nieruchomości – przy tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym – tj. bez obowiązku spłat i dopłat, bez znaczenia będzie przejęcie spłaty kredytu wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia jaka kwota kredytu do spłacenia, a istotna jest kwota hipoteki, którą została obciążona nieruchomość. Zatem skoro w przedmiotowej sprawie wartość hipoteki przekroczy wartość nabywanego udziału w nieruchomości wówczas podstawa opodatkowania wyniesie zero. Tym samym nie dojdzie do powstania zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn.

 

USTALENIE MOMENTU NABYCIA ODZIEDZICZONEGO UDZIAŁU W LOKALU MIESZKALNYM ORAZ SKUTKÓW PODATKOWYCH JEGO ODPŁATNEGO ZBYCIA

 

Interpretacja indywidualna w sprawie IBPBII/2/4511-189/15/ŁCz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 5 lutego 2015 r. (data otrzymania 9 lutego 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia momentu nabycia i skutków podatkowych zbycia udziału w lokalu mieszkalnym – jest prawidłowe.

W 2004 r. zmarł dziadek Wnioskodawcy, który na mocy testamentu uczynił Wnioskodawcę swoim jedynym spadkobiercą. Do końca 2014 r. nie było prowadzone postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku po zmarłym. W styczniu 2015 r. notariusz sporządził akt poświadczenia dziedziczenia. Jedynym wartościowym składnikiem majątku spadkowego jest mieszkanie, które stanowi współwłasność Wnioskodawcy i żony zmarłego, a babki Wnioskodawcy. Wnioskodawca złożył we właściwym miejscowo urzędzie skarbowym deklarację i poinformowano go, że biorąc pod uwagę datę śmierci spadkodawcy, tj. rok 2004 r. zobowiązany jest do zapłaty podatku od spadku.

Jednocześnie Wnioskodawca zadecydował razem ze swoją babką o sprzedaży ww. mieszkania. W związku z powyższymi okolicznościami pojawił się problem związany z ewentualną koniecznością zapłacenia podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.), tzn. czy mając na uwadze treść art. 924 i art. 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) należy uznać, że nabycie własności nastąpiło z chwilą śmierci spadkodawcy, tj. w 2004 r., czy też oceniać to na chwilę sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia, tj. na styczeń 2015 r.

W związku z powyższym zdarzeniem zadano następujące pytania:

Czy biorąc pod uwagę datę śmierci spadkodawcy i moment zbycia odziedziczonego udziału w nieruchomości do oceny skutków podatkowych w podatku dochodowym od osób fizycznych należy brać pod uwagę stan prawny obowiązujący w 2004 r. (rok śmierci spadkodawcy testamentowego) czy też w 2015 r. (rok sporządzenia aktu poświadczenia dziedziczenia i zbycia nieruchomości). Czy jest możliwe, aby do oceny tego samego zdarzenia brać pod uwagę różne okresy w zależności od rodzaju podatku, tj. do oceny skutków podatkowych w podatku od spadków i darowizn stan prawny z daty śmierci spadkodawcy (taką deklarację podatnik, stosownie do wskazań urzędników złożył w urzędzie skarbowym), a do oceny momentu nabycia własności, a tym samym ewentualnego opłacania bądź nie podatku dochodowego od dochodu z tytułu zbycia nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)  stan prawny z 2015 r., a jeśli tak, to na podstawie jakich przepisów prawa podatkowego.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie można skutków podatkowych tego samego zdarzenia oceniać różnie w zależności od tego czy chodzi o podatek od spadków i darowizn, czy też podatek dochodowy od osób fizycznych. Zatem jeżeli uznajemy, że dziedziczenie nastąpiło w chwili śmierci spadkodawcy, tak jak wynika to z treści art. 924 i art. 925 Kodeksu cywilnego, to na tę chwilę należy oceniać skutki prawne zarówno w podatku od spadków i darowizn (brak ustawowego zwolnienia w podatku), jak i w podatku dochodowym od osób fizycznych (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Biorąc pod uwagę przepisy mówiące o dacie nabycia spadku i otwarcia spadku upłynęło już lat 5 od nabycia nieruchomości, stąd nie powstałoby zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest, z zastrzeżeniem ust. 2, odpłatne zbycie:

a.         nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,

b.         spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,

c.         prawa wieczystego użytkowania gruntów

jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie #8722; nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższej regulacji prawnej należy wyjaśnić, że w przypadku odpłatnego zbycia udziału w lokalu mieszkalnym decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu przychodu ma moment i sposób nabycia tego udziału w lokalu mieszkalnym.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że dziadek Wnioskodawcy zmarł w 2004 r. Na mocy testamentu spadek po dziadku nabył wyłącznie Wnioskodawca. Przedmiotem spadku po dziadku był udział w lokalu mieszkalnym. W konsekwencji opisany lokal mieszkalny stanowi współwłasność Wnioskodawcy i jego babki. Obecnie współwłaściciele zamierzają ten lokal sprzedać.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (tj. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podlega nabycie przez osoby fizyczne w drodze spadku własności rzeczy znajdujących się na terenie Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym w związku z nabyciem spadku powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn.

Od dnia 1 stycznia 2007 r. wskutek nowelizacji ustawy o podatku od spadków i darowizn uległy zmianie zasady opodatkowania spadków i darowizn. Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku od spadków i darowizn oraz ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. Nr 222, poz. 1629 ze zm.) wprowadzono w art. 4a zwolnienie, zgodnie z którym zwolniono od podatku nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych przez małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, rodzeństwo, ojczyma i macochę, jeżeli zgłoszą nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego powstałego na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 2-8 i ust. 2, a w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia w terminie miesiąca od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu stwierdzającego nabycie spadku, z zastrzeżeniem ust. 2 i 4 (po kolejnej nowelizacji termin wydłużono do 6 miesięcy). W przypadku braku takiego zgłoszenia nabycie własności rzeczy lub praw majątkowych podlega opodatkowaniu na zasadach określonych dla nabywców zaliczonych do I grupy podatkowej.

Zgodnie jednak z treścią art. 3 ust. 1 wskazanej ustawy nowelizującej do nabycia własności rzeczy lub praw majątkowych, które nastąpiło przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, stosuje się przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed dniem 1 stycznia 2007 r.

Ponieważ opisane we wniosku nabycie tytułem spadku po dziadku Wnioskodawcy nastąpiło przed 1 stycznia 2007 r. (tj. w 2004 r. z dniem śmierci spadkodawcy) w sprawie Wnioskodawcy zastosowanie miały przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2006 r., a zatem z przywołanego zwolnienia (art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn) Wnioskodawca nie mógł skorzystać i uzyskany majątek w drodze dziedziczenia w podatku od spadków i darowizn został opodatkowany.

Czynność odpłatnego zbycia nieruchomości i praw podlega natomiast przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dotyczy bowiem innego rodzaju przychodu niż uprzednie nabycie w drodze spadku.

Kolejne nowelizacje ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przepisach przejściowych określają zasady, na jakich odbywa się opodatkowanie odpłatnego zbycia nieruchomości i praw w sytuacji, kiedy zmienia się regulacja prawna w tym zakresie.

Ustawą z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 217 poz. 1588) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)–c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z powyższym do przychodu (dochodu) z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nabytych lub wybudowanych (oddanych do użytkowania) do 31 grudnia 2006 r., stosuje się zasady określone w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jest regulacją odrębną od ustawy o podatku od spadków i darowizn, normującą opodatkowanie odmiennych czynności i zdarzeń prawnych. Obowiązek opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości uregulowany jest w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych i jest niezależny od innych ustaw podatkowych, w tym ustawy o podatku od spadków i darowizn. Każda z ustaw, co wykazano powyżej, samodzielnie i niezależnie od siebie określa kształt przepisów przejściowych. W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw stosuje się brzmienie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązujące w chwili nabycia nieruchomości lub praw. Powyższa zasada wynika z treści art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), który wskazuje, że odpłatne zbycie m.in. udziału w lokalu mieszkalnym dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w tym podatku. Zasadę tę każdorazowo potwierdzają przepisy przejściowe. Innymi słowy, to ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych jest wyłączną regulacją ustalającą zasady opodatkowania odpłatnego zbycia nieruchomości i praw. W podatku dochodowym od osób fizycznych o ewentualnym powstaniu obowiązku podatkowego przesądza moment nabycia nieruchomości lub praw.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem nabycia w drodze spadku, dlatego w tym wypadku należy posiłkować się normami prawa cywilnego. Zauważyć należy, że pomiędzy prawem podatkowym a cywilnym istnieje wiele powiązań, wynikających chociażby z faktu, że następstwa zdarzeń bądź czynności prawnych związanych z określonymi instytucjami prawa cywilnego wywołują również skutki wynikające z prawa podatkowego. Jeżeli zatem określone pojęcia nie są odmiennie zdefiniowane dla celów prawa podatkowego, to należy je – biorąc pod uwagę fakt, że obie gałęzie prawa (cywilne i podatkowe) składają się na jeden system prawa – interpretować tak, jak czyni to prawo cywilne.

Księga IV ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tj. Dz. U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.) reguluje przejście majątku, a więc praw i obowiązków majątkowych zmarłego, na inne osoby fizyczne i prawne.

Zgodnie z art. 924 i 925 Kodeksu cywilnego – spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku, natomiast otwarcie spadku następuje z chwilą śmierci spadkodawcy. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Tak więc dniem nabycia spadku przez Wnioskodawcę jest data śmierci dziadka. Postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Akt poświadczenia dziedziczenia w niniejszej sprawie był jedynie konsekwencją wcześniejszego nabycia spadku. Tym samym w przypadku nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) lub praw wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa w ww. przepisie, powinien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie należy stwierdzić, że udział w lokalu mieszkalnym Wnioskodawca nabył w drodze dziedziczenia po dziadku w 2004 r. Tym samym skoro odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym nastąpi po 31 grudnia 2009 r. tj. po upływie pięciu lat licząc od końca 2004 r., w którym nastąpiło jego nabycie, to zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego faktu odpłatne zbycie udziału w lokalu mieszkalnym nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

 

MOŻLIWOŚĆ ZWOLNIENIA Z OPODATKOWANIA PRZYCHODU UZYSKANEGO Z TEJ SPRZEDAŻY.

 

Interpretacja indywidualna w sprawie Sygnatura IBPBII/2/4511-202/15/HS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 6 lutego 2015 r. (data otrzymania 12 lutego 2015 r.), uzupełnionym 15 kwietnia 2015 r., o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zwolnienia z opodatkowania przychodu uzyskanego ze sprzedaży nieruchomości o powierzchni 1,94 ha – jest prawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że udział w sprzedanej nieruchomości o powierzchni 1,94 ha Wnioskodawca posiadał od 2012 r. Nabył go bowiem w dacie śmierci matki. Przy czym Wnioskodawca nie dziedziczył gospodarstwa rolnego w spadku po ojcu. Do nabycia przez Wnioskodawcę kolejnego udziału w sprzedanej nieruchomości mogło dojść również w chwili działu spadku 27 marca 2014 r. Organ celowo używa wyrażenia „mogło dojść”, albowiem jeżeli Wnioskodawca w dziale spadku w 2014 r. nabył udział o wartości przewyższającej udział nabyty w spadku, wówczas doszło do nabycia pozostałego udziału w 2014 r. Jeżeli z kolei w dziale spadku w 2014 r. Wnioskodawca nabył udział o wartości nieprzekraczającej wartości udziału nabytego w spadku – wówczas za datę nabycia całej nieruchomości należy uznać rok 2012. Niezależnie jednak od tego czy nabycie nieruchomości nastąpiło w 2012 r. czy w 2014 r., to skoro nieruchomość została sprzedana w 2014 r., a więc przed upływem 5 lat od dnia nabycia a w międzyczasie nie uległy zmianie zasady opodatkowania, to dokonane w 2014 r. odpłatne zbycie ww. nieruchomości o powierzchni 1,94 ha podlega opodatkowaniu.

Przychód jaki Wnioskodawca uzyskał w 2014 r. ze sprzedaży tej nieruchomości, z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym doszło do jej nabycia do momentu sprzedaży nie upłynęło 5 lat liczonych od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie, stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do opodatkowania zastosowanie znajdą przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r. Ustawą z dnia 6 listopada 2008 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. Nr 209, poz. 1316 ze zm.) zmieniono m.in. zasady opodatkowania przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nowe zasady opodatkowania – zgodnie z art. 14 ustawy zmieniającej – mają zastosowanie do uzyskanych dochodów (poniesionej straty) od 1 stycznia 2009 r.

I tak w myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia to wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością, np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości).

Stosownie natomiast do art. 22 ust. 6d ww. ustawy – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Wysokość nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ustawy).

W myśl art. 30e ust. 4 ww. ustawy – po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1.         dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub

2.         dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.

Dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) nie łączy się z dochodami (przychodami) z innych źródeł – stosownie do art. 30e ust. 5 ww. ustawy.

Natomiast w przypadku niewypełnienia warunków określonych w art. 21 ust. 1 pkt 131 podatnik jest obowiązany do złożenia korekty zeznania, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, i do zapłaty podatku wraz z odsetkami za zwłokę; odsetki nalicza się od następnego dnia po upływie terminu płatności, o którym mowa w art. 45 ust. 4 pkt 4, do dnia zapłaty podatku włącznie (art. 30e ust. 7 ww. ustawy).

Jednakże przepis art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwalnia od podatku dochodowego przychody uzyskane z tytułu sprzedaży całości lub części nieruchomości wchodzących w skład gospodarstwa rolnego; zwolnienie nie dotyczy przychodu uzyskanego ze sprzedaży gruntów, które w związku z tą sprzedażą utraciły charakter rolny.

Ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym – oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1381 ze zm.) – za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, sklasyfikowanych w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Szczegółowe określenie, jakie rodzaje gruntów wchodzą w skład gospodarstwa rolnego – co decyduje o zakresie zwolnienia od podatku dochodowego przychodu ze sprzedaży takich gruntów – wymaga odniesienia się do klasyfikacji zawartej w rozporządzeniu Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. Nr 38, poz. 454) oraz Załącznika Nr 6 do tego rozporządzenia. Zwolnienie przychodów ze sprzedaży gruntów wchodzących w skład gospodarstwa rolnego od podatku dochodowego uwarunkowane jest następującymi przesłankami: grunty muszą być zakwalifikowane jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, muszą stanowić gospodarstwo rolne (tj. będący własnością lub współwłasnością osoby fizycznej obszar gruntów o łącznej powierzchni co najmniej 1 ha) lub jego część składową,

grunty nie mogą utracić wskutek sprzedaży rolnego charakteru.

Dla oceny czy dokonana transakcja skutkuje utratą charakteru rolnego gruntu decydujące znaczenie ma cel jego nabycia, faktyczny zamiar nabywcy co do przeznaczenia nieruchomości, bądź inne okoliczności związane z daną transakcją. Faktyczne przekształcenie sposobu użytkowania gruntów może wynikać bezpośrednio z aktu notarialnego, z charakteru nabywcy lub innych okoliczności związanych z daną transakcją. Całokształt tych okoliczności może wskazywać na utratę charakteru rolnego nabywanego gruntu, nawet wówczas, gdy nieruchomość taka umiejscowiona jest w planie zagospodarowania przestrzennego jako nieruchomość położona na terenach upraw rolnych. Okoliczność czy dana nieruchomość w wyniku sprzedaży nie utraciła charakteru rolnego podlega weryfikacji przez urząd skarbowy w toku ewentualnego postępowania podatkowego.

Jeżeli sprzedana 18 sierpnia 2014 r. nieruchomość o powierzchni 1,94 ha w wyniku sprzedaży nie utraciła charakteru rolnego, tj. kupujący nabyli ją w celu powiększenia już posiadanego gospodarstwa i dalszego jego prowadzenia, to uzyskany przez Wnioskodawcę przychód korzysta ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a Wnioskodawca nie jest w ogóle zobowiązany do złożenia zeznania PIT-39 z tytułu tej sprzedaży.

 

 

V

INFORMACJE SAMORZĄDOWE

Przedstawia koleżanka notariusz Jolanta Demczyszyn – Sekretarz RIN w Łodzi

 

Szanowni Państwo,

 

Uprzejmie informuję, że w dniu 13 maja 2015 roku odbyło się                     3. posiedzenie Rady Izby Notarialnej w Łodzi IX kadencji.

 

I.  Pan Prezes RIN w Łodzi Aleksander Szymański przekazał informację ze spotkania Prezesa RIN z Rektorem Uniwersytetu Łódzkiego prof. zw. dr hab. Włodzimierzem Nyklem, które odbyło się w dniu 09 kwietnia 2015 roku m.in. w sprawie uroczystości jubileuszowych 70-lecia Uniwersytetu Łódzkiego, podczas których planowany jest Światowy Zjazd Absolwentów oraz nadanie tytułu doktora honoris causa Panu Profesorowi Umberto Eco.

 

II. Pan Prezes RIN w Łodzi Aleksander Szymański przekazał informację na temat prac prowadzonych w zakresie ochrony danych osobowych                          i ujednolicenia procedury dla całej Izby - w tym, iż z udziałem not. prof. dr hab. Macieja Chmielińskiego i not. Włodzimierza Fijałkowskiego został przeprowadzony audyt i przekazany do Uniwersytetu Łódzkiego, w celu uzyskania opinii prawnej w przedmiotowej sprawie.

 

III. Rada Izby Notarialnej w Łodzi podjęła uchwały:

 

- w sprawie wyznaczenia zastępcy w trybie art. 22 ustawy – Prawo                          o notariacie;

- w sprawie zmiany patrona dla aplikanta notarialnego II roku aplikacji;

- w sprawie zaopiniowania 2 wniosków: o powołanie na stanowisko notariusza             i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej w Zgierzu oraz o powołanie na stanowisko notariusza i wyznaczenie siedziby kancelarii notarialnej                       w Ostrowie Wielkopolskim, przy czym obydwa wnioski zostały zaopiniowane pozytywnie;

- w sprawie zasad i terminu wypłaty ryczałtów dla członków Sądu Dyscyplinarnego Izby;

- w sprawie wytypowania 1 uczestnika seminarium w ramach dorocznego francuskiego Uniwersytetu Notariatu w dniach 6-11 września 2015 r.                                     i pokrycia kosztów podróży;

- w sprawie skierowania do Sądu Dyscyplinarnego Izby wniosków o wszczęcie postępowań dyscyplinarnych w stosunku do notariusza i zastępcy notarialnego;

- w sprawie powołania do składu Komisji Naukowej Izby Notarialnej w Łodzi notariusza w Pabianicach Włodzimierza Jarosława Olka.

 

IV.  Rada wysłuchała kandydata do zawodu notariusza.

 

V.  Rada wysłuchała wyjaśnień 2 notariuszy w trybie art. 58 ustawy Prawo                o notariacie.

 

VI.  Odbyło się spotkanie z Panem Janem Schnerchem Dyrektorem Łódzkiego Ośrodka Geodezji, w sprawie zapewnienia notariuszom z Łodzi i okolic dostępu i korzystania z Bazy Danych Łódzkiego Ośrodka Geodezji za pośrednictwem internetu. Rada zapoznała się z warunkami, jakie notariusze muszą spełnić, by uzyskać nieodpłatny dostęp do Bazy. Ustalono, że Prezes              i Wiceprezes RIN w Łodzi w imieniu Izby podpiszą z ŁOG porozumienie, dotyczące ogólnych warunków dostępu do Bazy, natomiast każdy zainteresowany notariusz będzie podpisywał indywidualną umowę, dotyczącą zasad korzystania z Bazy.

 

VII. Odbyło się spotkanie z przydzielonym Izbie opiekunem handlowym Wolters Kluwer doradcą klienta Panem Rafałem Krahel, który wysłuchał uwag członków Rady o ograniczonym zakresie dostępu do programu prawniczego Lex. Pan R. Krahel poinformował, że problemy mogą być spowodowane przeniesieniem w całości platformy Lexis Nexis do nowej platformy i zmianą szaty graficznej programu. Zobowiązał się do przesłania materiałów szkoleniowych i informacji pomocniczych, dotyczących poruszania się w nowej odsłonie programu Lex Perfekta oraz zapewnił, iż w ramach abonamentu notariusze Izby Notarialnej w Łodzi mogą indywidualnie umawiać się z panem Rafałem Krahel (kontakt: kom. +48 696 490 908, fax + 48 22 326 24 24, rkrahel@wolterskluwer.pl) na szkolenia, zarówno w poszczególnych miastach, jak i w siedzibie Rady Izby Notarialnej w Łodzi, w małych grupach.

 

VIII.  Rada wyznaczyła lustratorów, stosownie do dwóch wniosków o powołanie na stanowisko notariusza.

 

IX.  Rada omówiła skargi na czynności notariuszy i przygotowane odpowiedzi.

X.  Rada omówiła protokoły z wizytacji.

XI. Pan Prezes RIN w Łodzi Aleksander Szymański przedstawił informacje wynikające z korespondencji do Rady.

 

 

Jednocześnie w uzupełnieniu informacji na temat 2. posiedzenia Rady Izby Notarialnej w Łodzi IX kadencji, które odbyło się w dniu 15 kwietnia  2015 roku, uprzejmie informuję, że:

 

Do składu Stałego Zespołu Wizytacyjnego Izby Notarialnej w Łodzi powołano:

- not. Grzegorza Błaszczyka,

- not. Piotra Hołownię,

- not. Iwonę Karasiak.

 

Do składu Stałego Zespołu do spraw nadzoru wizytacyjnego nad nowo powoływanymi notariuszami powołano:

- not. Radosława Kanieckiego,

- not. Janusza Kozłowskiego, który nadto powołany został na funkcję Przewodniczącego Zespołu do spraw nadzoru wizytacyjnego nad nowo powoływanymi notariuszami, po odwołaniu z tej funkcji not. Beaty Wojcieskiej.

 

Nadto uprzejmie informuję, że skład Stałego Zespołu Wizytacyjnego Izby Notarialnej w Łodzi oraz skład Stałego Zespołu  do spraw nadzoru wizytacyjnego nad nowo powoływanymi notariuszami, opublikowane są na stronie internetowej Izby Notarialnej w Łodzi w komunikatach dla notariuszy .

 

                                                                             Z wyrazami szacunku

 

                                                                          Jolanta Teresa Demczyszyn

 

                                                                              Sekretarz RIN w Łodzi

 

 

 

Obsługa techniczna, projekt i wykonanie: Ekspert IT Rafał Niewiadomski / GREEN PREMIUM
Copyright © Izba Notarialna w Łodzi. Wszystkie prawa zastrzeżone.