Wyszukaj w treści serwisu:

Ładuję wyszukiwarkę

 

 

Informator

Komisji Naukowej Izby Notarialnej w Łodzi

nr  3 i 4 2017

(95,96)

 

 

NOWE AKTY PRAWNE

 

USTAWA Z DNIA 7 KWIETNIA 2017 ROKU O ZMIANIE USTAWY - KODEKS POSTĘPOWANIA ADMINISTRACYJNEGO ORAZ NIEKTÓRYCH INNYCH USTAW (DZ.U. Z 2017 R. POZ. 935)

 

Ustawa zakłada podniesienie efektywności działania administracji i sądów administracyjnych oraz ograniczenie uciążliwości administracyjnych dla obywateli, wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 2017 roku. Przewiduje zmiany dotyczące:

·         zasad ogólnych postępowania administracyjnego w postaci przyjaznej interpretacji przepisów, współdziałania organów, bezstronności, proporcjonalności oraz równego traktowania, pewności prawa czy polubownego rozstrzygania kwestii spornych poprzez skłanianie stron do ugody oraz prowadzenie mediacji,

·         zasad prowadzenia postępowania administracyjnego przez przyjęcie reguły, iż załatwienie sprawy w postępowaniu uproszczonym powinno nastąpić nie później niż w terminie miesiąca od dnia wszczęcia postępowania,

·         definicji pojęć bezczynności i przewlekłości oraz instytucji ponaglenia jako środka zaskarżenia bezczynności i przewlekłości,

·          zasad powiadamiania o decyzjach i innych czynnościach organów administracji publicznej (możliwości dokonywania zawiadomień przez udostępnianie pisma w BIP), zasadach postępowania dowodowego (m.in. możliwość poświadczenia zgodności odpisu dokumentu z oryginałem przez upoważnionego pracownika organu prowadzącego postępowanie) czy wprowadzeniu nowej instytucji mediacji w ramach postępowania administracyjnego, mającej na celu wyjaśnienie i rozważenie okoliczności faktycznych i prawnych sprawy oraz dokonanie ustaleń dotyczących jej załatwienia w granicach obowiązującego prawa,

·         instytucji posiedzenia w trybie współdziałania (mającej na celu przyspieszenie zajęcia stanowiska przez organ, do którego zwrócono się o to), instytucji milczącego załatwienia sprawy oraz zmian dotyczących zakresu wydawanej decyzji.

·         postępowania odwoławczego i administracyjnych kar pieniężnych.

 

Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. O ZMIANIE USTAWY O OBROCIE INSTRUMENTAMI FINANSOWYMI ORAZ NIEKTÓRYCH INNYCH USTAW – mająca na celu zniesienie podziału rynku regulowanego na rynek giełdowy i rynek pozagiełdowy i wprowadzenie regulacji dotyczących instytucji rachunku derywatów, weszła w życie 29 kwietnia 2017 roku.

 

Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. O WYMIANIE INFORMACJI PODATKOWYCH Z INNYMI PAŃSTWAMI – weszła w życie 4 kwietnia 2017 roku.

 

Ustawa z dnia 9 marca 2017 r. o szczególnych zasadach usuwania skutków prawnych decyzji reprywatyzacyjnych dotyczących nieruchomości warszawskich, wydanych z naruszeniem prawa - weszła w życie 5 maja 2017 roku.

 

Rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 6 marca 2017 r. w sprawie systemu zarządzania ryzykiem i systemu kontroli wewnętrznej, polityki wynagrodzeń oraz szczegółowego sposobu szacowania kapitału wewnętrznego w bankach - implementuje postanowienia dyrektywy z 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi i firmami inwestycyjnymi (dyrektywa CRD IV). Weszło w życie 1 maja 2017 roku.

 


USTAWA Z DNIA 23 MARCA 2017 R. O ZMIANIE USTAWY – KODEKS KARNY ORAZ NIEKTÓRYCH INNYCH USTAW Dz.U. 2017 poz. 966, weszła w życie (poza art. 5 pkt 1.) z dniem 1 czerwca 2017 roku.

 

Zmiany umożliwią zabieranie majątków pochodzących z przestępstwa. Sprawca będzie musiał wykazać legalność posiadanego majątku w ostatnich pięciu latach. Podstawą konfiskaty mienia jest zastosowanie domniemań prawnych, których skutkiem jest zobowiązanie oskarżonego do wykazania, że jego majątek nie pochodzi z przestępstwa.

  • Konfiskata będzie dotyczyła przestępstw zagrożonych karą powyżej 5 lat więzienia. Przed konfiskatą nie ochroni przekazanie majątku. Przepadek mienia sądy będą mogły też orzec w stosunku do osób trzecich, którym sprawca przekazał mienie nieodpłatnie lub zbył je za kwotę znacznie niższą od wartości rynkowej, jeśli wiedziały lub powinny były wiedzieć, że celem tych działań jest uniknięcie konfiskaty.
  • Konfiskata przedsiębiorstwa służącego popełnieniu przestępstwa
    Chodzi o firmy, przy pomocy których popełniono szczególnie groźne przestępstwa gospodarcze, polegające np. na praniu brudnych pieniędzy.
    W art. 44a k.k. ustawa wprowadza w odniesieniu do niektórych, szczególnie poważnych przestępstw, zwłaszcza gospodarczych, z których osiągnięto korzyść majątkową znacznej wartości, możliwość orzeczenia przepadku przedsiębiorstwa nienależącego do sprawcy, które stanowiło narzędzie popełnienia tego przestępstwa.
  • Przepadek w razie śmierci Ustawa wprowadza możliwość orzeczenia przepadku w razie śmierci sprawcy, niewykrycia sprawcy przestępstwa, a także w przypadku zawieszenia postępowania, gdy oskarżonego nie można ująć lub nie może on brać udziału w postępowaniu z powodu choroby psychicznej lub innej ciężkiej choroby.
    W dodanym art. 47 § 2a wprowadza się możliwość orzeczenia nawiązki na rzecz pokrzywdzonego albo Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w przypadkach gdy sąd nie orzekł o przepadku przedsiębiorstwa na podstawie art. 44a § 2 k.k.

ZMIANY W ZATRUDNIANIU PRACOWNIKÓW TYMCZASOWYCH OD 1 CZERWCA 2017 roku.

Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 2017 roku o zmianie ustawy o zatrudnianiu pracowników tymczasowych oraz niektórych innych ustaw weszły w życie z dniem 1 czerwca 2017 roku. Zmiany dotyczą praw pracowników tymczasowych i funkcjonowania agencji zatrudnienia. Ustawa wprowadza między innymi limit ograniczający czas trwania zatrudnienia "tymczasowego" do 18 miesięcy (w okresie kolejnych 36 miesięcy).


ZMIANY W PRAWIE DLA INWESTORÓW

Ustawa z dnia 7 kwietnia 2017 r. o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności (Dz.U. 2017 poz. 933) weszła w życie z dniem 1 czerwca 2017 roku (stosuje się do umów zawartych z podwykonawcami po dniu 1.06.2017r) Wprowadza ona nowe zasady solidarnej odpowiedzialności inwestora wobec podwykonawców za zapłatę wynagrodzenia oraz zasady zabezpieczania roszczeń w zakresie ustanowienia zakazu zbywania nieruchomości.

Zgodnie z nowymi przepisami:

  • solidarna odpowiedzialność inwestora i wykonawcy wobec podwykonawców powstaje wskutek pisemnego zgłoszenia przez wykonawcę lub bezpośrednio przez podwykonawcę zakresu robót, przed rozpoczęciem wykonywania tych prac,
  • inwestor w terminie 30 dni od dnia doręczenia mu zgłoszenia uprawniony będzie do złożenia wykonawcy i podwykonawcy pisemnego sprzeciwu i wówczas inwestor nie będzie odpowiadał względem podwykonawcy za zapłatę wynagrodzenia,
  • zgłoszenie, jak i sprzeciw, powinny być dokonane na piśmie pod rygorem nieważności,
  • źródłem solidarnej odpowiedzialności jest także pisemna umowa inwestora z wykonawcą, w której zostanie wskazany konkretny podwykonawca oraz określony szczegółowy zakres prac.
  • odpowiedzialność inwestora za zapłatę wynagrodzenia podwykonawcy ograniczona jest do wysokości wynagrodzenia uzgodnionego między inwestorem a wykonawcą za określony zakres prac.
  •  

WIĘCEJ SPRAW OBJĘTYCH POSTĘPOWANIEM UPROSZCZONYM

 

Ustawa z 7 kwietnia 2017 roku o zmianie niektórych ustaw w celu ułatwienia dochodzenia wierzytelności (Dz.U. poz. 933) nowelizuje przepisy Kodeksu postępowania cywilnego i weszła w życie z dniem 1 czerwca 2017 roku (dotyczy postępowań wszczętych po tej dacie). Nowelizacja zakłada:

  • podwyższenie kwot wartości przedmiotu sporu, w przypadku których można wszcząć postępowanie uproszczone,
  • określenie skutków dokonania czynności wbrew ograniczeniom wpisanym w księgach wieczystych,
  • rozszerzenie zastosowania przepisów k.p.c. o postępowaniu uproszczonym o roszczenia wynikające m.in. z umów, rękojmi, gwarancji jakości lub z niezgodności rzeczy sprzedanej konsumentowi z umową, jeżeli wartość przedmiot sporu nie przekracza kwoty 20 tys. zł. (dotychczas było to 10 tys. zł).
  • zabezpieczenie roszczeń przez poszerzenie kompetencji sądu działającego z urzędu w ramach postępowania zabezpieczającego. Z urzędu mają być wpisywane do ksiąg wieczystych postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia w postaci zakazu zbywania lub obciążania nieruchomości albo spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu. Czynności prawne dokonane wbrew takim zakazom będą nieważne z mocy prawa.
  • wydłużenie do dwóch miesięcy - terminu, w którym co do zasady będzie upadać zabezpieczenie roszczeń pieniężnych, jak i niepieniężnych.
  • w przypadku wniesienia środka odwoławczego będzie on liczony od uprawomocnienia się orzeczenia o odrzuceniu apelacji lub innego środka zaskarżenia.
  • możliwość żądania od dłużnika ujawnienia informacji o czynnościach prawnych dokonanych odpłatnie lub nieodpłatnie na rzecz osób trzecich w ciągu ostatnich pięciu lat poprzedzających wszczęcie egzekucji, w wyniku których dłużnik stał się niewypłacalny albo stał się niewypłacalny w wyższym stopniu niż dotychczas.

 

NABYWCY UDZIAŁÓW LUB AKCJI OŚWIADCZĄ, CZY SĄ CUDZOZIEMCAMI

 

Z dniem dniu 1 czerwca 2017 roku wchodzi w życie nowelizacja ustawy o Krajowym Rejestrze Sądowym związana ze zmianą ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców. Ustawa z 2.12.2016 r. o zmianie ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2016 r. poz. 2175) w zasadniczej części weszła już w życie w dniu 1 stycznia 2017 r., ale teraz zaczynają obowiązywać zawarte w tej ustawie przepisy nowelizujące ustawę z 20.08.1997 r. o Krajowym Rejestrze Sądowym (Dz.U. z 2017 r. poz. 700). Nowelizacja ustawy o KRS dotyczy wniosków o wpis lub zmianę danych w rejestrze przedsiębiorców KRS, z których wynika, że doszło do nabycia lub objęcia udziałów, akcji lub ogółu praw i obowiązków, oraz składania do akt rejestrowych dokumentów w trybie art. 9 ust. 2 ustawy o KRS, zawierających informacje o zmianach wspólników spółki. Nowe przepisy stanowią, że w przypadku takich wniosków konieczne będzie złożenie oświadczenia, czy wnioskodawcy są cudzoziemcami w rozumieniu ustawy z 24.03.1920 r. o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców (Dz.U. z 2016 r. poz. 1061). Wraz z powyższym składane ma być - w przypadku posiadania statusu cudzoziemca - także oświadczenie, czy wnioskodawca jest właścicielem lub wieczystym użytkownikiem nieruchomości na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Obowiązek ten ma być realizowany poprzez zawarcie właściwych informacji we wniosku składanym na urzędowym formularzu lub podczas wypełniania wniosku o rejestrację spółki z wykorzystaniem wzorca umowy spółki. Powyższe oświadczenia mają być dla sądów rejestrowych podstawowym źródłem informacji o statusie danego podmiotu i ułatwieniem w realizacji obowiązku wynikającego ze znowelizowanego art. 8a ust. 2 ustawy o nabywaniu nieruchomości przez cudzoziemców.

 

 

 

 

PROJEKTY ZMIAN PRZEPISÓW PRAWNYCH

 

USTAWA O KREDYCIE HIPOTECZNYM ORAZ O NADZORZE NAD POŚREDNIKAMI KREDYTU HIPOTECZNEGO I AGENTAMI

 

Ustawa o kredycie hipotecznym oraz o nadzorze nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami wdraża postanowienia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2014/17/UE z dnia 4 lutego 2014 r. w sprawie konsumenckich umów o kredyt związanych z nieruchomościami mieszkalnymi i zmieniającej Dyrektywy 2008/48/WE i 2013/36/UE oraz Rozporządzenie (UE) nr 1093/2010.

Ustawa ta określa:

·         zasady i tryb zawierania umów o kredyt hipoteczny,

·          prawa i obowiązki kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w zakresie informacji udzielanych przed zawarciem umowy o kredyt hipoteczny oraz prawa i obowiązki konsumenta, kredytodawcy, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta w związku z zawartą umową o kredyt hipoteczny,

·          skutki uchybienia przez kredytodawcę, pośrednika kredytu hipotecznego i agenta obowiązkom, o których mowa w ustawie,

·         zasady i tryb sprawowania nadzoru nad pośrednikami kredytu hipotecznego i agentami.

Według nowych regulacji kredytów hipotecznych będą mogły udzielać tylko instytucje kontrolowane przez Komisję Nadzoru Finansowego. Ustawa wskazuje tu:

·         bank krajowy w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,

·          oddział banku zagranicznego w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,

·         instytucję kredytową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe prowadzącą działalność transgraniczną w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 21 tej ustawy,

·         oddział instytucji kredytowej w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe,

·         spółdzielczą kasę oszczędnościowo-kredytową,

– które w zakresie swojej działalności gospodarczej udzielają lub dają przyrzeczenie udzielenia konsumentowi kredytu hipotecznego.

Ponadto ustawa wprowadza zasadę, według której kredyt hipoteczny może zostać udzielony wyłącznie w walucie lub indeksowany do waluty, w której konsument uzyskuje większość swoich dochodów lub posiada większość środków finansowych lub innych aktywów wycenianych w walucie udzielenia kredytu hipotecznego lub walucie, do której kredyt hipoteczny jest indeksowany. Wprowadzono zakaz tzw. sprzedaży wiązanej, czyli uzależnianie udzielenia kredytu od zakupu innego produktu finansowego. Zwiększono do 0,3 proc. sumy przychodów z działalności pośrednictwa kredytu hipotecznego wysokość maksymalnej stawki procentowej opłat, które pośrednicy kredytu hipotecznego będą musieli wnosić na pokrycie kosztów nadzoru.

Na Komisję Nadzoru Finansowego nałożono obowiązek prowadzenia w systemie teleinformatycznym rejestru pośredników kredytowych, do którego wpisywani będą pośrednicy kredytu hipotecznego, agenci oraz pośrednicy kredytu konsumenckiego. Działalność dotycząca pośrednictwa kredytu hipotecznego ma być nadzorowana przez KNF. Świadczenie usług dotyczących pośrednictwa kredytu hipotecznego będzie wykonywane wyłącznie przez pośredników kredytu hipotecznego lub agentów. Ustawa trafiła do Senatu, który zgłosił poprawki mające na celu wydłużenie terminu na rozpatrzenie przez Komisję Nadzoru Finansowego wniosków o wydanie zezwolenia i rejestrację pośredników kredytu hipotecznego oraz rejestrację pośredników kredytowych i instytucji pożyczkowych złożonych w ciągu 6 miesięcy od wejścia w życie ustawy.

 

 

 

PROJEKT USTAWY O ZMIANIE USTAWY O GOSPODARCE NIERUCHOMOŚCIAMI ORAZ USTAWY O PRZEKSZTAŁCENIU PRAWA UŻYTKOWANIA WIECZYSTEGO W PRAWO WŁASNOŚCI NIERUCHOMOŚCI

 

 

Zmiana przepisów polegać będzie na zastosowaniu mechanizmów rynkowych przy ustalaniu opłaty z tytułu przekształcenia prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości gruntowych na rzecz użytkowników wieczystych. W szczególności zmieniona zostanie zasada i sposób ustalania opłaty za przekształcenie, uiszczanej na rzecz dotychczasowego właściciela, tj. Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego oraz modyfikacji ulegnie tryb dokonywania przekształcenia.
Dodatkowo w projekcie zostaną uwzględnione wnioski legislacyjne dotyczące doprecyzowania przepisów w zakresie gospodarki nieruchomościami publicznymi. Planowany termin przyjęcia projektu przez RM IV kwartał 2017 r.

 

OGRANICZENIE SOLIDARNEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI WSPÓŁWŁAŚCICIELI NIERUCHOMOŚCI

           Celem projektowanej ustawy jest takie ukształtowanie przepisów ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym oraz ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych, aby zawarta w tych ustawach zasada solidarnej odpowiedzialności współwłaścicieli nieruchomości była ograniczona w sytuacji, gdy jeden lub kilku współwłaścicieli jest zwolnionych z obowiązku zapłaty podatku rolnego lub podatku od nieruchomości. Z aktualnych przepisów wynika, że podmiot będący współwłaścicielem nieruchomości wspólnie z gminą lub Skarbem Państwa jest zobowiązany w praktyce do zapłaty podatku liczonego od całej nieruchomości. Pomimo faktu, że zarówno orzecznictwo sądowe jak i Ministerstwo Finansów prezentują stanowisko, że naliczanie kwoty podatku powinno się odbywać poprzez ustalenie kwoty zobowiązania od całej nieruchomości a następnie odliczenie od tego kwoty przypadającej na współwłaścicieli zwolnionych z podatku – praktyka stosowana przez organy podatkowe jest inna. Prowadzi to często do nadmiernego i całkowicie nieuzasadnionego, sprzecznego z normami współżycia społecznego, obciążania obywateli. Celem projektowanej regulacji jest, więc wyeliminowanie z praktyki takich zjawisk.

 

 

PROJEKTY USTAW O KOMORNIKACH SĄDOWYCH I O KOSZTACH KOMORNICZYCH

 

Rząd przyjął projekty ustaw, przygotowane w Ministerstwie Sprawiedliwości, które całościowo reformują działalność komorników to jest ustawy o komornikach sądowych, a także odrębnej ustawy o kosztach komorniczych. Zgodnie z projektem zwiększone mają zostać uprawnienia nadzorcze i kontrolne Ministra Sprawiedliwości nad komornikami. Minister Sprawiedliwości będzie mógł, w ramach postępowania administracyjnego, z urzędu podejmować działania prowadzące nawet do usunięcia komornika z zajmowanego stanowiska, a wcześniej do zawieszenia go w czynnościach, jeśli komornik rażąco naruszy prawo. Najistotniejsze założenia noweli to:

·         Nadzór prezesów sądów rejonowych nad funkcjonowaniem komorników. Prezes sądu rejonowego może odsunąć komornika od wykonywanych czynności na 30 dni i wnioskować do Ministra Sprawiedliwości, o odwołanie komornika ze stanowiska. Jeśli prezes sądu rejonowego dopuści się rażącego zaniechania w nadzorze nad podległym komornikiem, sam narazi się na odwołanie ze stanowiska.

·         Obowiązek nagrywania poszczególnych czynności egzekucyjnych komornika przeprowadzanych w terenie.

·         Komornik musi wręczyć dłużnikowi klarowny formularz skargi.

·         Zasada, że w przypadku przymusowego otwarcia przez komornika mieszkania dłużnika lub przeszukania takiego mieszkania, czynność odbywa się w asyście policji.

·         Precyzyjne określenie ruchomości, które nie podlegają zajęciu (chodzi o takie przedmioty i urządzenia domowe, jak lodówka, pralka, odkurzacz, łóżko czy kuchenka służąca do przygotowywania posiłków).

·         Rozszerzony katalog naruszeń prawa, za które komornicy będą odpowiadać dyscyplinarnie. Postępowania takie zostaną przyśpieszone. Kancelarie komornicze będą kontrolowane co najmniej raz na dwa lata, zaś kontroli finansowej dokonywać będzie również naczelnik właściwego urzędu skarbowego.

·         Niezależnie od kontroli stałych, prezesi sądów rejonowych, jak też Minister Sprawiedliwości, będą mogli inicjować kontrole prewencyjne, ad hoc, również z udziałem biegłego rewidenta.

·         Komornik ponosi całą odpowiedzialność, w tym odszkodowawczą, za prawidłowe działanie asesorów.

·         Wymóg, żeby komornik miał wyższe wykształcenie prawnicze, zaś komornicy którzy nie mają będą musieli skończyć studia prawnicze (w terminie 7 lat od dnia 1 stycznia roku następującego po dniu wejścia w życie nowej ustawy), albo odejdą z zawodu.

·         Granica minimalnego wieku osoby powoływanej na to stanowisko – z 26 na 28 lat.

·         Obniżona zostaje górna granica wieku komornika – z 70 do 65 lat.

·         Komornik będzie mógł prowadzić działalność głównie na terenie swojego rewiru. Dopiero brak zaległości w prowadzeniu spraw „z rewiru” przekraczających 6 miesięcy pozwoli na uzyskiwanie premii polegającej na możliwości przyjmowaniu spraw z wyboru wierzyciela. Z zastrzeżeniem jednak, że komornik będzie miał prawo prowadzenia tych spraw tylko w granicach apelacji. Dodatkowo komornik nie będzie miał możliwości przyjmowania spraw z wyboru wierzyciela, gdy wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczy 2500, a skuteczność w zakresie prowadzonych przez niego egzekucji w roku poprzednim nie przekroczy 35 proc., a także, gdy wpływ wszystkich spraw w danym roku przekroczy 5000 spraw.

·         Oświadczenie majątkowe składane przez komorników będzie uzupełnione o wyraźne wskazanie dochodu z działalności prowadzonej kancelarii i dochodów uzyskanych z innych źródeł i ich wysokości.

·         Komornika będą obowiązywać przejrzyste zasady w zakresie możliwości dodatkowego zarobkowania (tylko praca naukowo-dydaktyczna) i ograniczenia prowadzenia działalności gospodarczej.

·         Nowe przepisy zmieniają kształt aplikacji komorniczej – większy nacisk zostanie położony na przyswojenie zasad etyki i rzetelność w wykonywaniu zawodu komornika.

·         Pobierane przez komorników opłaty egzekucyjne staną się również daniną publiczną, która zwiększy dochód budżetu państwa. Komornik otrzyma wynagrodzenie prowizyjne, stanowiące część pobranych opłat. Procentowa wysokość wynagrodzenia będzie malała wraz z wysokością ściągniętych przez komornika opłat (od 99 do 60 proc.).

·         Wysokość opłat minimalnych, maksymalnych i stałych ma być określona kwotowo. Opłata minimalna ma wynosić 100 zł, a maksymalna nie będzie mogła przekraczać 50.000 zł.

·         W sprawach o egzekucję świadczeń pieniężnych przewidziano jednolitą stawkę opłaty, określoną jako 10 proc. egzekwowanego roszczenia (obecnie 15 proc. i 8 proc.). W celu uzależnienia wysokości opłaty od rzeczywistego nakładu pracy komornika oraz „premiowania” dłużnika, który spełnia świadczenie do rąk komornika. Wprowadzono regulacje przewidujące obniżone stawki opłaty. Jeżeli dłużnik na poczet egzekwowanego świadczenia wpłaca kwotę bezpośrednio komornikowi, w tym na jego rachunek bankowy, w terminie 14 dni od daty doręczenia dłużnikowi zawiadomienia o wszczęciu egzekucji, komornik ściąga od dłużnika opłatę w wysokości 3 proc. wartości wyegzekwowanego w ten sposób świadczenia. W przypadku dokonania takiej wpłaty przez dłużnika po tym terminie opłata wynosi 5 proc. wartości wyegzekwowanego w ten sposób świadczenia.

·         Opłaty za egzekucję świadczeń niepieniężnych mają mieć charakter stały, a ich wysokość została określona kwotowo, zaś w sprawach, w których dobrowolnie spełnia się świadczenie niepieniężne przed wykonaniem tytułu wykonawczego, komornik zwróci wierzycielowi 50 proc. uiszczonej opłaty.

 

 

POSELSKI PROJEKT USTAWY O ZMIANIE USTAWY - KODEKS POSTĘPOWANIA CYWILNEGO

 

Ma on na celu wprowadzenie zmian w zakresie sprzeciwu od nakazu zapłaty wydanego w elektronicznym postępowaniu upominawczym. Proponuje się wprowadzenie przepisów, według których w razie prawidłowego wniesienia sprzeciwu przez jednego z pozwanych nakaz zapłaty traciłby moc tylko w stosunku do tego z pozwanych, który skutecznie wniósł sprzeciw. Podobnie w przypadku wniesienia sprzeciwu jedynie co do części rozstrzygnięcia, nakaz zapłaty traciłby moc jedynie w stosunku do tej części, co do której sprzeciw został skutecznie wniesiony. Projekt został skierowany do Komisji Nadzwyczajnej do spraw zmian w kodyfikacjach.

 

 

ORZECZNICTWO i INTREPRETACJE

 

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 13 kwietnia 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 3/17 orzekł, że Właściciel nieruchomości, na której znajduje się sieć wodociągowa, może żądać ustanowienia służebności przesyłu obciążającej tę nieruchomość na rzecz gminy będącej właścicielem tej sieci także wtedy, gdy gmina wydzierżawiła sieć przedsiębiorstwu wodociągowo - kanalizacyjnemu (art. 305[2] § 2 w związku z art. 305[1] k.c.).


 

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 19 kwietnia 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 84/16 orzekł, że Korzystanie z nieruchomości przez posiadacza samoistnego, który oddał rzecz do używania najemcy, polega wyłącznie na pobieraniu pożytków cywilnych (art. 224 i 225 k.c.).


 

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 12 maja 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 5/17 orzekł, że ​Roszczenie osób fizycznych, wspólników spółki cywilnej, którzy na nieruchomości wchodzącej w skład ich majątku wspólnego prowadzą hotel, o wynagrodzenie za bezumowne korzystanie z tej nieruchomości w związku z przebiegiem przez nią gazociągu należącego do przedsiębiorcy przesyłowego przedawnia się w terminie trzech lat.

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 maja 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 101/16 orzekł, że  Służebność przesyłu może być ustanowiona na prawie użytkowania wieczystego; użytkownik wieczysty nie może jednak skutecznie żądać ustanowienia takiej służebności, jeżeli urządzenia przesyłowe - zainstalowane przez przedsiębiorstwo państwowe  w okresie obowiązywania zasady jednolitej własności państwowej - znajdowały się na nieruchomości Skarbu Państwa przed oddaniem jej w użytkowanie wieczyste.

 

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 13/17 orzekł, że  Do egzekucji z nieruchomości rolnej wszczętej przed dniem 30 kwietnia 2016 r. nie stosuje się ograniczeń w nabywaniu nieruchomości rolnych wynikających z art. 2a ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (jedn. tekst Dz.U. z 2012 r., poz. 803) w brzmieniu ustalonym przez art. 7 pkt 4 ustawy z dnia 14 kwietnia 2016 r. - o wstrzymaniu sprzedaży nieruchomości z Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa oraz zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 2016 r., poz. 585)

 


 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 18 maja 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 6/17 orzekł, że W razie ogłoszenia upadłości banku będącego zastawnikiem, uczestnikiem postępowania o wpis zmiany zastawnika w rejestrze zastawów w związku z przelewem wierzytelności zabezpieczonej tym zastawem jest syndyk masy upadłości zastawnika, choćby przelew był dokonany przed ogłoszeniem upadłości.

 

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 30 marca 2017 roku zapadłym w sprawie sygn. akt II FSK 584/15 orzekł, że Członek zarządu spółki kapitałowej może uwolnić się od odpowiedzialności za jej zaległości podatkowe tylko wtedy, gdy wskaże jej konkretne i rzeczywiście istniejące mienie, z którego może zostać przeprowadzona egzekucja. Warunku tego nie spełnia nieruchomość obciążona hipotekami, której sprzedaż nie pozwoliłaby na uzyskanie kwot umożliwiających zwolnienie skarżącego z odpowiedzialności za długi wobec fiskusa.

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 marca 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 49/16 orzekł, że Samoistny posiadacz nieruchomości oddanej w użytkowanie wieczyste może nabyć jej własność przez zasiedzenie.

 


 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 22 marca 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 112/16 orzekł, że Po wznowieniu postępowania na skutek stwierdzenia nieważności wynikającej z pozbawienia możności działania sąd rozpoznaje sprawę na nowo w granicach zakreślonych wnioskiem o wszczęcie postępowania (art. 412 § 1 k.p.c.).

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 marca 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 110/16 orzekł, że Dopuszczalne jest zawarcie umowy zrzeczenia się prawa do zachowku (art. 1048 k.c.).

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 17 marca 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 108/16 orzekł, że Na podstawie art. 98 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2015 r. (jedn. tekst: Dz.U. z 2015 r., poz. 233), syndyk masy upadłości dzierżawcy może - ze skutkiem od dnia ogłoszenia upadłości - odstąpić od umowy dzierżawy rzeczy ruchomej zawartej przed dniem ogłoszenia upadłości, gdy przedmiot umowy został wydany upadłemu do korzystania przed ogłoszeniem upadłości. Należności za korzystanie z przedmiotu dzierżawy za okres po dniu ogłoszenia upadłości podlegają zgłoszeniu sędziemu komisarzowi na podstawie art. 99 tej ustawy.

 

Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 9 marca 2017 roku zapadłej w sprawie sygn. akt. III CZP 69/16 orzekł, że Roszczenie spółdzielni mieszkaniowej o uzupełnienie przez jej członka wkładu budowlanego jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i przedawnia się z upływem trzech lat (art. 118 k.c.).


 
 

 

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 24 lutego 2017 roku w sprawie sygn. akt I ACa 594/16 stanowi, że Jeśli umowa zostaje zawarta w stanie wyłączającym świadome podejmowanie decyzji, to jest ona nieważna. Nie można jednak uznać umowy za nieważną, jeśli zainteresowany nie wykaże stanu braku świadomości i swobody przy podejmowaniu decyzji.

Powódki wniosły do Sądu Okręgowego w Suwałkach pozew o ustalenie nieważności umowy sprzedaży nieruchomości w części dotyczącej jednej z działek, zaznaczyły, iż w dacie zawierania umowy sprzedaży ich krewny cierpiał na chorobę alkoholową i schorzenia neurologiczne. Tym samym zawierając umowę nie zdawał sobie sprawy z podejmowanych czynności. Pozwany domagał się oddalenia powództwa. Pozwany zaznaczył, że umowa sprzedaży była poprzedzona dzierżawą nieruchomości, w czasie której zaczął on przekazywać środki finansowe na poczet ceny. Pozwany zwrócił także uwagę, że powódki brały udział w zawieraniu umowy i znały jej szczegóły. Sąd Okręgowy w Suwałkach oddalił powództwo, uznając je za niezasadne. Apelacja powódek od tego wyroku została oddalona wyrokiem Sądu Apelacyjnego w Białymstoku. Sądy obu instancji zgodnie przyjęły, iż powódki nie zdołały skutecznie zakwestionować ważności zawartej umowy sprzedaży nieruchomości więc ich żądanie zostało prawomocnie oddalone. Sądy jako wiarygodne oceniły zeznania notariusza, który stwierdził, iż w dacie zawierania umowy sprzedający nie wykazywał stanu upojenia alkoholowego ani zaburzeń psychicznych. Sądy pierwszej i drugiej instancji uznały jednak, że powódki nie wykazały, by u sprzedającego doszło do zaburzeń świadomości i zakłóceń procesu decyzyjnego. Zgodnie z art. 82 k.c. nieważne jest oświadczenie woli złożone przez osobę, która z jakichkolwiek powodów znajdowała się w stanie wyłączającym świadome albo swobodne powzięcie decyzji i wyrażenie woli. Dotyczy to w szczególności choroby psychicznej, niedorozwoju umysłowego albo innego, chociażby nawet przemijającego, zaburzenia czynności psychicznych.

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 6 kwietnia 2017 roku zapadłym w sprawie sygn. akt III SA/Gd 93/17 orzekł, że Geodeta dokonując ustalania przebiegu granic nie może opierać się na oświadczeniach stron nawet jeśli są zgodne, w sytuacji gdy istnieją dowody źródłowe.

 

 

INTERPRETACJE PODATKOWE

 

JAK ROZLICZYĆ DOCHÓD Z ODPŁATNEGO ZBYCIA NIERUCHOMOŚCI

 

Po zakończeniu roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie nieruchomości, w terminie do 30 kwietnia należy złożyć zeznanie roczne (PIT-39). Zasady opodatkowania dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości wyjaśnia broszura opublikowana przez resort finansów.

 

Podatek dochodowy od osób fizycznych płaci się w przypadku: uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, prawa wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

 

Okres 5 lat liczy się od końca roku podatkowego, w którym zbywana nieruchomość została nabyta. Podatek PIT obliczany jest od dochodu. Przychód uzyskany z odpłatnego zbycia pomniejszony o koszty odpłatnego zbycia, pomniejsza się więc także o koszty uzyskania przychodu.

 

Koszty uzyskania przychodów

 

Do kosztów uzyskania przychodów zalicza się koszty nabycia oraz koszty wytworzenia (wybudowania) zbywanej nieruchomości lub prawa majątkowego (np. prawa wieczystego użytkowania gruntów).

 

Jeżeli zbywana nieruchomość lub prawo majątkowe nabyte były w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, kosztem uzyskania przychodów jest kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej nieruchomości lub prawa majątkowego przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto do kosztów uzyskania przychodów, zarówno w przypadku nieruchomości i praw majątkowych nabytych odpłatnie, jak i nieodpłatnie, można zaliczyć udokumentowane nakłady - które zwiększyły wartość nieruchomości i praw majątkowych - poniesione w czasie ich posiadania.

 

Wysokość poniesionych nakładów ustala się na podstawie faktur VAT oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

 

Ulga mieszkaniowa

 

Wolne od podatku PIT są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli uzyskane przychody z tego tytułu przeznaczone zostaną na własne cele mieszkaniowe.

Kwota zwolnienia jest limitowana i zależy od tego, w jakiej części zostanie wydatkowany przychód na cele mieszkaniowe, tzn. zwolniony będzie dochód w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Warunkiem zwolnienia jest poniesienie wydatków na własne cele mieszkaniowe w określonym terminie, tzn. począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie 2 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie. Jeżeli przychód z odpłatnego zbycia w całości zostanie wydatkowany na własne cele mieszkaniowe to uzyskany z tego tytułu dochód będzie w całości zwolniony od podatku PIT.

 

Wydatki na własne cele mieszkaniowe

 

Do wydatków na własne cele mieszkaniowe zalicza się m.in. wydatki na: nabycie budynku mieszkalnego, nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego, nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a także na budowę, adaptację czy też remont własnego budynku mieszkalnego bądź lokalu mieszkalnego.

 

Za wydatki na własne cele mieszkaniowe uznaje się też wydatki na spłatę kredytu wraz z odsetkami, w tym także tzw. kredytu refinansowego i konsolidacyjnego, zaciągniętych na sfinansowanie własnych potrzeb mieszkaniowych. Ministerstwo Finansów podkreśla, że za wydatki na własne cele mieszkaniowe uznaje się wyłącznie wydatki na spłatę kredytu, zaciągniętego przed dniem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia.

 

Wydatki na własne cele mieszkaniowe mogą być ponoszone poza granicami kraju, tj. w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej. Warunkiem jest jednak istnienie podstawy prawnej (wynikającej z umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska) do uzyskania przez organ podatkowy informacji podatkowych od organu podatkowego państwa, na którego terytorium podatnik ponosi wydatki na cele mieszkaniowe.

 

Stawka podatku

 

Podatek wynosi 19 proc. osiągniętego dochodu stanowiącego różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych a kosztami uzyskania przychodu, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

 

Zeznanie roczne PIT-39

 

Po zakończeniu roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, w terminie do 30 kwietnia należy złożyć zeznanie roczne (PIT-39), w którym wykazuje się:

- dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych i należny podatek PIT od dochodu, do którego nie ma zastosowania ulga mieszkaniowa lub

- dochody zwolnione z podatku PIT ze względu na ulgę mieszkaniową.

 

W zeznaniu wykazuje się dochody zwolnione z opodatkowania PIT niezależnie od tego, czy wydatki na cele mieszkaniowe zostały już poniesione w okresie od dnia odpłatnego zbycia do dnia złożenia zeznania, czy też będą poniesione dopiero po złożeniu zeznania – tj. w okresie 2 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym uzyskany był przychód.

Podatek należny wynikający z zeznania PIT-39 należy wpłacić w terminie złożenia zeznania.

 

Korekta zeznania PIT-39

 

Jeżeli w złożonym zeznaniu zostały wykazane dochody zwolnione z opodatkowania, a nie zostały wypełnione warunki zwolnienia określone w ustawie PIT, np. w ustawowym terminie, tj. w okresie 2 lat, nie zostały wydatkowane uzyskane z odpłatnego zbycia środki lub wydatkowane były na cele inne niż mieszkaniowe określone w ustawie, wówczas należy złożyć korektę tego zeznania i zapłacić podatek PIT wraz z odsetkami za zwłokę. Odsetki naliczane są od następnego dnia po upływie terminu płatności, tj. po upływie terminu do złożenia zeznania za rok podatkowy, w którym uzyskany został przychód z odpłatnego zbycia, do dnia zapłaty podatku włącznie, w wysokości odsetek pobieranych od zaległości podatkowych.

 


 

 

 

 

 

 


 

INTERPRETACJE INDYWIDUALNE

 

 

 

Interpretacja indywidualna  Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 8 maja 2017 roku w sprawie 0111-KDIB4.4015.10.2017.1.BJ wyjaśnia, że czynność polegająca na otrzymaniu spłaty od innych spadkobierców w zamian za swój udział w spadku nie mieści się w katalogu czynności objętych podatkiem od spadków i darowizn. W związku z tym spłata taka nie wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w tym podatku.

 

 


 

Interpretacja indywidualna  Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2017 roku w sprawie 2461-IBPB-2-1.4515.63.2017.1.ASz wyjaśnia zagadnienie czy przy nieodpłatnym zniesieniu współwłasności na podstawie przepisów art. 7 ust. 6 w zw. z ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, możliwe jest odjęcie od wartości nieruchomości w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przysługiwał małżonkom przed jej zniesieniem, długów i ciężarów w postaci poczynionych przez małżonków udokumentowanych nakładów na nieruchomość w okresie wcześniejszym przed zniesieniem współwłasności. Do długów i ciężarów obniżających podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, nie można zaliczyć wydatków poniesionych na budowę i remont budynków. Pojęcia poniesionych nakładów nie można bowiem utożsamiać z pojęciem „długów i ciężarów” obniżających podstawę opodatkowania. Z art. 7 ust. 4 ustawy wynika, iż jedynie przy nabyciu w drodze zasiedzenia wartość dokonanych nakładów podlega wyłączeniu z podstawy opodatkowania.

 

 

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 12 maja 2017 roku w sprawie 0111-KDIB4.4015.11.2017.2.BB wyjaśnia zagadnienie kiedy powstaje obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadku, od kiedy liczyć  termin 6 - miesięczny wskazany w art. 4a ustawy o podatku od spadków i darowizn na zgłoszenie do właściwego Naczelnika Urzędu Skarbowego nabycia spadku. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2017 r., poz. 833) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „ podatkiem ”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. dziedziczenia. Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych. W myśl art. 6 ust. 1 pkt 1 tejże ustawy w przypadku nabycia w drodze dziedziczenia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą przyjęcia spadku. Przy czym stosownie do treści zdania pierwszego ust. 4 tegoż przepisu – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia.

 

 

 

Skutki podatkowe nieodpłatnego zniesienia współwłasności (bez spłat i dopłat) nieruchomości obciążonej hipoteką wyjaśnia interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 22 lutego 2017 roku w sprawie 2461-IBPB-2-1.4515.495.2016.2.MCZ - że przy ustalaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn wartość nieruchomości powinna być pomniejszona o kwotę wierzytelności zabezpieczonej hipoteką. W związku z tym, jeżeli wartość hipoteki będzie przewyższać wartość nieruchomości, obowiązek podatkowy z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności nie wystąpi. Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności. W związku z tym, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie kodeks cywilny z dnia 23 kwietnia 1964 r.

 

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 marca 2017 roku w sprawie 1462-IPPB2.4515.19.2017.1.MZ Skoro zgodnie z art. 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej tytułem enumeratywnie wymienionym w tym przepisie, to zwrot przedmiotu darowizny w wyniku jej odwołania - jako nieobjęty zakresem ustawy – nie podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn więc nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. W świetle obowiązującego stanu prawnego podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem: dziedziczenia, zapisu zwykłego, dalszego zapisu, zapisu windykacyjnego, polecenia testamentowego; darowizny, polecenia darczyńcy; zasiedzenia; nieodpłatnego zniesienia współwłasności; zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu; nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 13 kwietnia 2017 roku w sprawie 2461-IBPB-2-1.4515.15.2017.2.MD wyjaśnia zagadnienie czy w przypadku przeznaczenia nabytych środków ze sprzedaży lokalu mieszkalnego na rzecz budowy domu mieszkalnego jednorodzinnego, którego budowę Wnioskodawca wykona z żoną (wspólnota ustawowa małżeńska), przysługuje Wnioskodawcy ulga określona w art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn, a zatem zbycie nabytego w spadku udziału w lokalu mieszkalnym nastąpi ze względu na uzasadnioną konieczność dostosowania dotychczasowych warunków mieszkaniowych do potrzeb Wnioskodawcy, a jednocześnie środki uzyskane z jego sprzedaży zostaną w okresie 2 lat od zbycia udziału w całości wydatkowane na budowę domu jednorodzinnego i łączny okres zamieszkiwania w zbytym lokalu i wybudowanym budynku, potwierdzony zameldowaniem na pobyt stały, wyniesie 5 lat – to wtedy Wnioskodawca spełni przesłanki warunkujące zachowanie ulgi określone w art. 16 ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W myśl art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych. Obowiązek podatkowy powstaje przy nabyciu w drodze dziedziczenia – z chwilą przyjęcia spadku (art. 6 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn). Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 4 ww. ustawy – jeżeli nabycie niezgłoszone do opodatkowania stwierdzono następnie pismem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą sporządzenia pisma; jeżeli pismem takim jest orzeczenie sądu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia. W przypadku gdy nabycie nie zostało zgłoszone do opodatkowania, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą powołania się przez podatnika przed organem podatkowym lub organem kontroli skarbowej na fakt nabycia. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe (art. 14 ust. 2 ww. ustawy).

 

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 16 maja 2017 roku w sprawie 0112-KDIL3-2.4011.50.2017.1.MKA wyjaśnia zagadnienie czy odpłatny dział spadku i zniesienie współwłasności w odziedziczonej nieruchomości, w zamian za spłatę powoduje zobowiązanie podatkowe (podatkiem od osób fizycznych z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych) oraz czy w związku z tym, że otrzymana spłata nie przekracza wartości posiadanego udziału w spadku, nie powoduje to przychodu z odpłatnego zbycia. W odpowiedzi udzielona została informacja, że otrzymana przez Wnioskodawczynię spłata z tytułu działu spadku dotyczącego udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu nabytym po zmarłej ciotce nie przekroczy wartości udziału Wnioskodawczyni w spadku więc spłata ta nie powoduje powstania przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który mógłby podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego Zainteresowana nie jest zobowiązana do zapłaty podatku. Dział spadku następuje ze spłatą od spadkobiercy nabywającego na wyłączną własność składniki majątkowe wchodzące w skład spadku na rzecz drugiego spadkobiercy powoduje więc czynność taka ma charakter odpłatny. Nie jest to jednak równoznaczne z obowiązkiem zapłaty podatku dochodowego z tytułu otrzymania takiej spłaty. W sytuacji, w której spłata równa jest wartości udziału w spadku i nie przekracza go, podatnik nie uzyskuje w związku z czynnością działu spadku żadnego przysporzenia majątkowego względem odziedziczonej ułamkowej części masy spadkowej. W takim przypadku brak jest podstaw do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych kwoty spłaty otrzymanej w wyniku działu spadku.

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 26 kwietnia 2017 roku w sprawie 0115-KDIT2-2.4011.1.2017.1 wyjaśnia zagadnienie w zakresie zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci wydatkowania na spłatę kredytów. W danej sytuacji kredyty zaciągnięte zostały w Polsce, w banku. Pierwszy w 2005 r., kiedy Wnioskodawczyni była jeszcze panną, na mieszkanie, w którym mieszkała sama oraz z mężem w latach 2005-2009, przy czym jest ona głównym kredytobiorcą. Drugi kredyt zaciągnięty został w 2008 r. na zakup mieszkania, w którym mieszkała z mężem w latach 2008-2016. Trzeci kredyt hipoteczny zaciągnięty został na zakup mieszkania w 2011 r., w którym mieszka od 2011 r. do chwili obecnej. Wnioskodawczyni pozostaje z małżonkiem we wspólności majątkowej małżeńskiej i prowadzą jedno gospodarstwo domowe. Obydwa mieszkania, zakupione na kredyt, zostały wniesione do wspólnego majątku. Nie korzystała z ulg podatkowych w związku z zakupem mieszkania w 2005 r. Wydatki na spłatę kredytów mogą być uznane za wydatki na cele mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 25 pkt 2 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. za wydatki uprawniające do zastosowania zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Cel mieszkaniowy zostanie spełniony w odniesieniu do całej kwoty wydatkowanej przez Wnioskodawczynię na spłatę kredytów hipotecznych zaciągniętych na nabycie lokali mieszkalnych, bowiem w tym przypadku bez znaczenia pozostaje fakt, ze dwa z ww. kredytów zostały zaciągnięte również przez Jej małżonka. Zwolnieniu z opodatkowania może podlegać wyłącznie dochód w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych przez Wnioskodawczynię na ten cel w przychodzie z odpłatnego zbycia lokalu mieszkalnego. W pozostałej zaś części dochód ten podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 30e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

 

Interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 marca 2017 roku w sprawie 2461-IBPB-2-1.4514.32.2017.2.ASZ wskazuje, że zamiana nieruchomości zabudowanej budynkiem mieszkalnym na dwa lokale mieszkalne stanowiące dwie odrębne własności lokalu będzie czynnością prawną, podlegającą opodatkowaniu 2% podatkiem od czynności cywilnoprawnych. Jedną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych jest umowa zamiany i z faktu, że nie zostanie zawarta umowa sprzedaży nie można wyciągać wniosku, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do uiszczenia podatku od czynności cywilnoprawnych. Skoro umowa zamiany zostanie zawarta pomiędzy Wnioskodawcą a osobą obcą, to wyłączona będzie możliwość zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 9 pkt 5 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnej. Nie zostanie bowiem spełniona przesłanka jaką jest zaliczenie stron umowy do I grupy podatkowej.

Interpretacja indywidualna  Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 15 maja 2017 roku w sprawie 2461.IBPB-2-1.4515.41.2017.3.JK w związku z nabyciem nieruchomości w drodze zasiedzenia (od 1984 roku), Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 4 ust. 1 pkt 1 - Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2007 r., że zwalnia się od podatku nabycie własności i prawa użytkowania wieczystego gospodarstwa rolnego lub jego części oraz innych praw do takiego gospodarstwa lub jego części, jak również działki przyzagrodowej, z wyjątkiem: budynków mieszkalnych, budynków zajętych na cele specjalistycznego chowu i wylęgu drobiu lub specjalistycznej hodowli zwierząt wraz z urządzeniami i ze stadem hodowlanym, urządzeń do prowadzenia upraw specjalnych, jak: szklarnie, inspekty, pieczarkarnie, chłodnie, przechowalnie owoców - (przy spełnieniu warunku jaki stanowi nabycie części gospodarstwa rolnego).

 

 

 

Obsługa techniczna, projekt i wykonanie: Ekspert IT Rafał Niewiadomski / GREEN PREMIUM
Copyright © Izba Notarialna w Łodzi. Wszystkie prawa zastrzeżone.